m'n
jeugd voortgezet werd. De Engelsche praatjes uit dien tyd bepaalden
zich tot _the devil is an ass take a basket and save the pieces of
your soul_, en Yankee Doodle's klacht: _he couldn't find the town, he
saw too many houses_. Later, veel later, ontvingen we uit Amerika
Jonathan's raadgeving aan z'n zoon: "_Be honest my boy, be honest if
possible, but ... make money_!" Maar dat komt hier eigenlyk niet
te-pas, want in die les steekt praktisch nut. Vandaar dan ook dat ze
zelden wordt aangehaald. Men stopt haar weg om niet uit de school te
klappen, waaruit schynt te blyken dat de diepte van den zin den opgang
der verraderlyke klanken in den weg staat. Zinledige praatjes als de
aangehaalde, hoe flauwer hoe liever, hebben meer kans op populariteit.
Ze waren dan ook _sans malice_. Men gebruikte ze op z'n juffrouw
Pieterse's "om zoo iets te zeggen." Men maakte er geen "eerst
beginsel" van, waarop--onder andere zaakjes--de heele schepping
berustte. Men spon er geen hoofdartikels om heen. Men borduurde er
geen tableau van wysheid of moraal op. Men sausde er geen smakeloos
krantengerechtje mee ...

Onschuldige jeugd!

* * * * *

Toch excentriek!

De inkleeding ... misschien! Maar overigens ... Lezer, ik koos m'n
eigen manier om u voortebereiden tot het betoog dat de uitdrukking:

_the right man on the right place_

ten-onzent is afgedaald tot 'n armzalig vulsel, tot 'n _scie_, tot 'n
stopwoord. Neen, tot iets ergers ... tot 'n onwaarheid. Help my de
dagen terugwenschen van den goeden Yankee, wiens liedje geen kwaad
stichtte. Dat rymloos rympje van den rechten man op de rechte plaats,
sticht wel kwaad.

* * * * *

Indien al de hoedanigheden--of de hoogst bereikbare maat daarvan--die
'n veldwachter behooren te versieren, vereenigd worden aangetroffen in
de persoon van X, dan juich ik--in de veronderstelling dat ik me
verbeeld op de hoogte te zyn--zoo luid als iemand de benoeming van
dien X tot veldwachter, toe. Men moet 'n ongeneeslyk melancholikus
wezen, of al zeer weinig tyd hebben, om by zoo'n gelegenheid niet
meetejuichen. In dezen zin alzoo durf ik 't Engelsch _dicton_ niet
aanvallen. Ik buig me voor de diepzinnige waarheid, dat'n zwaard past
in z'n scheede, en 'n sleutel op 't slot waarbydi behoort. Dat 'n
kraamkind in de wieg moet liggen--al blyf ik protesteeren tegen 't
schommelen. Dat die X veldwachter wezen moet, en z'n neef Y lid van
'n inv