iohomo" Tarzan efektive igxis parto de la
populara kulturo de la 20-a jarcento, kies maleston oni malfacile
povus imagi.

La leganto ne povas pretervidi en la verkoj de Burroughs elementojn,
kiuj laux la hodiauxa jugxo estas ne tre "politike gxustaj" kaj foje
rasismaj. Neblankuloj ne cxiam, sed ofte rolas kiel maliculoj, la
kolonianto-rolo de la blankuloj estas kvazaux memkompreneblajxo, kaj
la prezentata rilato inter viroj kaj virinoj sekvas la normkomprenojn
de antaux kelkaj generacioj. Burroughs plene dividis la regantan
mondrigardon kaj la socitipajn antauxjugxojn de siaj usonaj
samtempuloj--kaj tiuj antauxjugxoj estas multloke kvazaux palpeblaj
por legantoj.

En la Pelucidaro-serio, al kiu apartenas _Cxe la koro de la Tero_, la
maljuna sciencisto Abner Perry kaj juna akompananto, la romanheroo
David Innes, tratunelas la Teron 800 kilometrojn per unika
borveturilo gxis la kava spaco en la mezo de la planedo. Tie ili
renkontas vivoformojn, kiuj formortis sur nia Tero antaux milionoj da
jaroj, sed ankaux civilize sxtonepokan homaron, sklavigitan de
drakosimilaj reptilioj, la potencaj maharoj, mastroj de la interna
mondo. Pelucidaron, la landon de eterna tagmezo, lumigas miniatura
suno, kiun la gravita forto tenas pendanta en la centro de la
kavajxo. La du novalvenintoj baldaux rekonas sian mision: alporti al
la pelucidara homaro kulturon kaj civilizon, kaj liberigi gxin elsub
la maharoj, venigante gxin al gxia lauxrajta loko pinte de la
specioj.

ANTAUxPAROLO

Unue, bonvolu memori, ke mi ne supozas, ke vi kredos cxi tiun
historion. Do vi ne mirus pri lastatempa travivajxo mia, en kiu,
kirasite per naiva fido, mi sengxene rakontis gxian esencon al membro
de la Regxa Geologia Societo okaze de mia lasta vojagxo al Londono.

Certe sxajnus al vi, kvazaux oni kaptis min cxe tiel abomena krimo
kiel la sxtelo de la Juveloj de la Krono el la Turo[1] aux la
venenado de la kafo de lia Mosxto la Regxo.

La erudiciulo, al kiu mi konfidis, glaciigxis antaux ol mi atingis la
duonon--nur tio savis lin de eksplodigxo--kaj miaj revoj pri honora
membreco en la Societo, oraj medaloj kaj nicxo en la Glorhalo
forvaporigxis en la maldensan, fridan aeron de lia arkta tenigxo.

Sed mi kredas la historion, kaj ankaux vi kredus, kaj ankaux la
klerulo de la Regxa Geologia Societo kredus, se vi ambaux povus auxdi
gxin el la busxo de tiu viro, kiu rakontis gxin al mi. Se vi estus
vidinta, kiel mi, la fajron de veremo en tiuj griz