si la okulojn kaj intestojn, kio
siatempe tre amuzis Gak, al kiu mi cxiam donacis tiujn frandajxojn.

Kauxrante borde de la rojo, mi atendis, gxis unu tia eteta purpura
baleno elmergigxis por mangxeti je la longaj herboj pendantaj super
la akvo, kaj tiam, kiel predobesto, kiu la homo efektive estas, mi
ekkaptis per unu salto mian viktimon, je kiu mi ekkvietigis mian
malsaton, dum gxi ankoraux vivplene tordigxis por fugxi.

Poste, mi trinkis el la kristala akvo, kaj, lavinte la manojn kaj
vizagxon, mi fugxis plu. Super la fonto de la rojo mi devis grimpi
tra kruda tereno gxis la pinto de longa montokresto. Antaux tio, mi
jam sekvis krutan deklivon gxis la bordo de serena interna maro, sur
kies trankvila suprajxo sternigxis pluraj belaj insuloj.

La pejzagxo estis pli ol cxarma, kaj, vidante nek beston nek homon,
kiu povus minaci mian nove gajnitan liberecon, mi glitis de sur la
krutajxo, kaj duone glitante, duone falante, mi faligis min en la
ravan valon, kies nura aspekto sxajnis promesi azilejon de paco kaj
sekureco.

Sur la milde dekliva plagxo, sur kiu mi migris, kusxis dissemite
multaj drolformaj, koloraj konkoj, el kiu kelkaj estis vakaj, dum
abundo da aliaj ankoraux enhavis moluskojn tiel variajn kiel cxiujn,
kiuj iam pasigis sian inertan vivon cxe la senbruaj bordoj de la
pramaroj de la ekstera terkrusto. Dum mi marsxis, mi ne povis ne
kompari min kun la unua viro de tiu alia mondo, cxar tiel absoluta
estis la soleco, kiu cxirkauxis min, kaj tiel praepokaj kaj
netusxitaj estis la virgaj mirindajxoj kaj belajxoj de la adoleska
naturo. Mi min sentis dua Adamo, migranta solece tra infanagxa mondo,
sercxante mian Evan, kaj dum mi tion pensis, sxvebis en mia imago la
ravaj konturoj de sxia perfekta vizagxo kun abundo da belegaj, nigraj
haroj super gxi.

Dum mi marsxis, miaj okuloj rigardis suben sur la plagxon, tiel ke mi
jam tre proksimis, kiam mi ekvidis la aferon, kiu frakasis mian belan
revon pri soleco, sekureco, sereno kaj praepoka memsuficxo. Temis pri
elkavigita arbotrunko tirita sur la sablon, en kies fundo kusxis
kruda remilo.

Mi ankoraux trovigxis en stato de forta sxoko je la konsciigxo pri
sendube ebla nova dangxero, kiam mi auxdis klaketadon de lozaj
sxtonoj el la direkto de la krutajxo, kaj, turninte miajn okulojn, mi
vidis la produktinton de la bruo, grandan kuprokoloran viron, kiu
rapide alkuris min.

Lia rapidego estis per si mem suficxe minaca, tiel, ke tute ne
necesis vidi la aldonajn pr