ulon pri gxi.

La gardisto pasxis antaux min, kaj fingromontrante al mia sanganta
piedo, alparolis min per la gestolingvo, kiun tiuj du specioj uzas
kiel komunikilon. Ecx se mi scius, kion li diris, mi ne povus
respondi per la mortajxo, kiu min kovris. Mi foje vidis grandan
maharon glaciigi tromemfidan sagoton per sia nura rigardo. Tio
sxajnis mia sola espero, do mi gxin provis. Haltigxinte, mi movis
mian glavon tiel, ke estigxis la impreso, ke la morta kapo esplore
rigardas la gorilo-homon. Dum longa momento, mi staris tute senmova,
rigardante la ulon per tiuj mortaj okuloj. Poste mi mallevis la
kapon, kaj malrapide dauxrigis pasxi antauxen. Dum momento, cxio
dependis de tio, sed antaux ol mi lin tusxis, la gardisto pasxis
flanken, kaj mi pasis en la avenuon.

Ni iris antauxen sur la largxa strato, sed nun ni estis ekster
dangxero pro la multnombreco de niaj malamikoj, kiuj nin cxirkauxis
cxiuflanke. Bonsxance, estis granda procesio da maharoj irantaj al la
malprofunda lago, kiu kusxas je unu mejlo aux iom pli for de la urbo.
Ili iradas tien por praktiki siajn amfibiajn emojn, plongxante por
kapti fisxetojn kaj gxuante la malvarman profundon de la akvo. Gxi
estas lago de nesala akvo, malprofunda kaj sen la pli grandaj
reptilioj, kiu malebligas uzadon de la grandaj maroj de Pelucidaro al
cxiuj, krom si mem.

En la mezo de la amaso, ni pasis supren laux la sxtupoj kaj eliris
eksteren sur la ebenajxon. Dum iom longa distanco, Gak sekvis la
rivereton, kiu fluas al la lago, sed fine, cxe la fundo de ravineto,
li ekhaltis, kaj tie ni restis, gxis cxiuj estis preterpasintaj kaj
ni estis solaj. Tiam, ankoraux en la niaj kostumoj, ni ekiris rekte
for de Futra.

La varmego de la vertikalaj sunradioj rapide faris niajn abomenajn
karcerojn neelteneblaj, do transirinte malaltan altajxon kaj enirinte
sxirmodonan arbaron, ni fine formetis la maharajn hauxtojn, per kiuj
ni venis gxis tie en sekureco.

Mi ne tedos vin pri la detaloj de tiu amara kaj suferiga fugxo. Kiel
ni vojagxis per obstina kurado, gxis ni falis teren pro laco. Kiel
nin atakis strangaj kaj timindaj bestoj. Kiel ni apenaux eskapis la
kruelajn dentegojn de leonoj kaj tigroj, kies grandeco etigus gxis
ridinda sensignifeco la plej grandajn felisojn de la ekstera mondo.

Plu kaj plu ni rapidis, kun unusola intenco: plejeble malproksimigi
nin de Futra. Gak kondukis nin al sia propra lando--la lando Sari.
Montrigxis neniu signo de postcxaso, kaj tamen ni certis, ke