ur malgranda ebleco, cxar kiel mi
sciu, en kiu parto de Pelucidaro mia revena vojagxo finigxos--kaj
kiel, sen nordo aux sudo aux oriento aux okcidento, mi esperu iam
trovi la vojon trans tiu vasta mondo al la loketo, kie restas mia
perdita amatino kaj funebras pro mi?
Jen la historio, kiel David Innes rakontis gxin al mi en la kaprofela
tendo cxe la rando de la granda Sahara Dezerto. La venontan tagon, li
gvidis min por vidi la borveturilon--gxi estis precize tia, kia li
priskribis gxin. Gxi estis tiel grandega, ke gxi povus esti
transportita al tiu malfacile alirebla mondoparto per neniu
transportrimedo, kiu ekzistis tie--gxi povus esti veninta nur tiel,
kiel David Innes diris--tra la kruston de la Tero el la interna mondo
Pelucidaro.
Mi pasigis semajnon kun li, kaj tiam, forlasinte mian leoncxasadon,
reveturis rekte al la marbordo kaj rapidis al Londono, kie mi acxetis
grandan kvanton da ajxoj, kiujn li deziris kunporti kun si al
Pelucidaro. Estis libroj, fusiloj, revolveroj, pafajxoj, fotiloj,
kemiajxoj, telefonoj, telegrafiloj, drato, iloj kaj pliaj
libroj--libroj pri cxiu temo sub la suno. Li diris, ke li deziras
libraron, per kiu ili povos reprodukti la mirindajxojn de la dudeka
jarcento en la sxtonepoko, kaj se kvanto gravas, mi bone priservis
lin.
Mi reportis la aferojn mem al Algxerio, kaj akompanis ilin gxis la
fino de la fervojo; sed de tie mi estis revokita al Usono pro gravaj
aferoj. Tamen, mi povis dungi tre fidindan viron por ekestri la
karavanon--la saman gvidiston, fakte, kiu akompanis min dum mia
antauxa vojagxo en la Saharon--kaj skribinte longan leteron al Innes,
en kiu mi donis mian usonan adreson, mi vidis la ekspedicion ekvoji
suden.
Inter la aliaj aferoj, kiujn mi sendis al Innes, trovigxis pli ol
kvincent mejlojn da duobla, izolita drato de tre maldika dikeco. Mi
pakigis gxin cxirkaux speciala bobeno je lia propono, cxar estis lia
ideo, ke li povus fiksi unu finon cxi tie antaux ol foriri, kaj
ellasante gxin tra la malantauxo de la borveturilo, krei
telegraflineon inter la ekstera kaj interna mondoj. En mia letero, mi
petis lin nepre marki la finon de la linio tre klare per alta
sxtonamaso por la okazo, ke mi ne povus atingi lin antaux ol li
ekveturus, por ke mi facile trovu gxin kaj komunikigxu kun li, se
okazos, ke li bonsxance atingos Pelucidaron.
Mi ricevis kelkajn leterojn de li post mia reveno al Usono--fakte, li
utiligis cxiun al la nordo irantan karavanon por doni al mi ian
|