ndukis la maharajn
kaptitojn en la kampadejon. Li metis sian sxargxon sur la segxon
flanke de mi. Mi estis preta ekveturi. La adiauxoj estis diritaj.
Perry kaptis mian manon por la lasta, longa adiauxo. Mi fermis kaj
riglis la eksteran kaj internan pordojn, denove eksidis cxe la vetura
mekanismo, kaj ektiris la startigilon.

Kiel antauxe, dum tiu nokto longe pasinta, en kiu okazis nia unua
elprovo de la fera monstro, estis terura mugxado sub ni--la giganta
framo tremis kaj vibris--okazis ekbruego, kiam la malfirma grundo
ekjxetigxis supren tra la kavajxo inter la interna kaj ekstera
blendoj kaj redeponigxis malantaux ni. Duan fojon la masxino
ekveturis.

Sed en la momento de la forveturo mi preskaux jxetigxis el mia segxo
pro la subita skuigxo de la borveturilo. Komence mi ne sciis, kio
okazis, sed baldaux mi ekkomprenis, ke tuj antaux ol gxi eniris la
terkruston, la tureca masxino trafalis tra sia apoga skafaldo, kaj ke
anstataux eniri la teron vertikale, ni plongxas en gxin je alia
angulo. En kiu loko ni eliros sur la ekstera terkrusto, mi ne povis
ecx konjekti. Kaj tiam mi turnigxis por konstati la efikon de tiu
stranga sperto cxe Dian. Sxi ankoraux sidis vualita en la granda
felo.

"Montru vin," mi kriis ridetante, "venu el via sxelo. Neniuj maharaj
okuloj povas atingi vin cxi tie," kaj mi klinis min tien kaj ekkaptis
de sxi la leonan felon. Kaj tiam mi retirigxis sur mian segxon, tute
hororigita.

La afero sub la felo ne estis Dian--gxi estis abomeninda maharo. Tuj
mi komprenis la ruzon, kiun Hugxa uzis kontraux mi, kaj gxian celon.
Foriginte min porcxiame, kiel li sendube kredis, Dian estus senhelpa
kontraux li. Furioze mi tiris je la stirilo, penante returni la
borveturilon al Pelucidaro; sed kiel tiun alian fojon, mi povis
moveti gxin ecx ne unu harlargxon.

Ne necesas rakonti pri la terurajxoj aux la tedeco de tiu vojagxo.
Gxi diferencis tute malmulte de la antauxa, kiu portis nin de la
ekstera al la interna mondo. Pro la angulo, je kiu ni eniris la
teron, la vojagxo dauxris preskaux unu tagon pli longe kaj elportis
min sur la sablojn de la Saharo, anstataux al Usono, kiel mi esperis.

Jam de monatoj mi atendas cxi tie la alvenon de blankulo. Mi ne
kuragxis forlasi la borveturilon, pro timo, ke mi neniam plu povos
retrovi gxin--la movigxantaj sabloj de la dezerto baldaux kovrus
gxin, kaj mia sola espero pri reveno al mia Dian kaj sxia Pelucidaro
estus por cxiam for.

Ke mi iam revidos sxin, sxajnas n