kaj
ferocan estulon, pri kies grandega batallerto Dian rakontis al mi,
kiam mi unue renkontis sxin. Estis li, kiu, armita per malgranda
trancxileto, renkontis kaj mortigis kavernurson en luktobatalo. Estis
Jubal, kiu je kvindekpasxa distanco povis jxeti sian lancon tra la
tuta kiraso de sadoko. Estis li, kiu frakasis la kranion de sturmanta
dirito per unusola klabobato. Ne, mi ne sopiris renkonti la
Malbelulon--kaj estis tute certe, ke mi ne eliros por lin postcxasi;
sed rapide la afero pasis el miaj manoj, kiel ofte okazas, cxar mi
renkontis Jubal la Malbelan vizagx-al-vizagxe.

Jen kiel gxi okazis. Mi estis retrokondukinta Dian laux la kornico,
per kiu sxi venis, cxar mi sercxis vojon, kiu kondukos nin al la
supro de la krutajxo, sciante, ke ni tiam povos transiri al la rando
de mia valeto, kie ni certe povus trovi manieron eniri desur la
krutajxosupro. Dum ni antauxeniris laux la kornico, mi donis al Dian
precizajn instrukciojn por trovi mian kavernon, pro la ebleco, ke io
povus okazi al mi. Mi sciis, ke sxi estus tute eksterdangxere kasxita
de postcxaso, atinginte mian logxejon, kaj la valo provizus al sxi
ampleksan vivtenajxon.

Multe incitis min ankaux sxia traktado de mi. Mia koro, malgxojis kaj
pezis, kaj mi volis cxagreni sxin, sugestante, ke io terura povus
okazi al mi--fakte, ke mi povus esti mortigita. Sed la efiko estis
nula, almenaux kiom mi povis percepti. Dian nur skuis siajn belegajn
sxultrojn kaj murmuris ion signifantan, ke oni ne tiel facile
senigxas je siaj problemoj.

Dum iom da tempo mi restis silenta. Mi estis komplete
malesperigxinta. Komprenu, ke mi dufoje sxin defendis de atako--la
lastan fojon kun risko al mia propra vivo por savi sxian. Estis
nekredeble, ke ecx idino de la sxtonepoko povus esti tiel
nedankema--tiel senkora--sed eble sxia koro posedis la atributon de
sxia epoko.

Fine, ni trovis fendigxon en la krutajxo, kiu largxigxis kaj
etendigxis pro la efiko de akvo versxigxanta tra gxi de la
altebenajxo, kiu etendigxis kelkajn mejlojn al la cxefmontaro.
Malantaux ni kusxis la largxa interna maro, kurbigxanta supren en la
senhorizonta malproksimeco kaj kunfandigxanta kun la bluo de la
cxielo, tiel ke gxi aspektis gxuste kvazaux la maro returnigxus kaj
formus kompletan arkon super ni, malaperante malantaux la foraj
montoj malantaux ni--la stranga kaj mistera aspekto de la pelucidaraj
marpejzagxoj estas nepriskribebla.

Dekstre staris densa arbaro, sed maldekstre la tereno estis ma