a mi trovis malgrandan kavernon sur la suprajxo de la
kalksxtona formacio, kiu anstatauxis la antauxan granitan.

La kaverno, kiu ekplacxis al mi, trovigxis en la mezo de la apika
flanko de altega krutajxo. La vojo al gxi estis tia, ke mi sciis, ke
neniu besto povus frekventi gxin, kaj gxi ankaux ne estis suficxe
granda por esti komforta logxejo, krom por la pli malgrandaj mamuloj
kaj reptilioj. Tamen, kun la plej granda singardemo mi rampis en
gxian malluman internon.

Tie mi trovis kameron iom grandan, lumigitan de mallargxa fendo en la
roko, supre, kio lasis la sunlumon enfiltrigxi suficxe hele por
forigi la tutan senlumecon, kiun mi atendis. La kaverno estis tute
malplena, kaj mankis signoj de lastatempa logxateco. La aperturo
estis relative malgranda, tiel ke per konsiderinda penado mi sukcesis
alporti rokegon el la valo malsupre, kiu tute baris gxin.

Tiam mi reiris al la valo por preni brakplenon da herbo, kaj dum tiu
marsxo mi havis la bonsxancon faligi ortopion, kio estas la malgranda
cxevalo de Pelucidaro, eta besto proksimume tiel granda kiel
terhundo, abunda en cxiuj partoj de la interna mondo. Tiel, kun
mangxajxo kaj litajxo, mi reiris al mia logxejo, kie post mangxo de
nekuirita viando, al kio mi estis nun jam alkutimigxinta, mi trenis
la rokegon antaux la enirejon kaj volve ekkusxis sur lito el
herbo--nuda, pratempa kavernulo, tiel sovagxe primitiva kiel miaj
historiaj prapatroj.

Mi vekigxis ripozinta, sed malsata, kaj pusxinte la rokegon flanken,
mi elrampis sur la etan rokozan kornicon, kiu estis mia kvazauxa
antauxdoma portiko. Antaux mi etendigxis malgranda, sed bela valo,
tra kies centro klara kaj glimbrilanta rivero serpentumis al interna
maro, kies blua akvo apenaux videbligxis inter la du montocxenoj,
kiuj brakumis cxi tiun etan paradizon. La suprajxoj de la aliflankaj
montetoj estis verdaj pro vegetajxoj, kaj granda arbaro vestis ilin
gxis la bazoj de la rugxaj, flavaj kaj kuproverdaj altegaj apikajxoj,
kiuj estis iliaj pintoj. La valo mem estis tapisxita de denskreska
herbo, dum tie kaj aliloke areoj kun sovagxaj floroj estigis grandajn
buntomakulojn sur la fona verdo.

La fundon de la valo punktis aretoj de palmecaj arboj--plej ofte po
tri aux kvar. Antilopoj staris sub ili, dum aliaj furagxis for de la
arboj aux gracie vagis al proksima transvadejo por trinki. De tiu
belega besto estis kelkaj specioj, el kiuj la plej majesta iom
similis al la giganta elando de Afriko, escepte de la spir