j devis ebligi gxin, ne vekigxu, antaux ol mi atingos
ilin; sed seniluziigxo trafis nin jam survoje al la subaj
elkavigitejoj, cxar tuj kiam ni atingis la cxefan etagxon de la
konstruajxo, ni renkontis hastantajn arojn de sklavoj, kiujn forta
sagota gardistaro pelkurigis el la konstruajxo al la avenuo.

Aliaj sagotoj sagis tien kaj aliloken por sercxi aliajn sklavojn, kaj
tuj kiam ni aperis, oni alsaltis nin kaj sxovis nin en la vicon de
marsxantaj homoj.

Nek la kialon nek la celon de la gxenerala eliro ni konis, sed iom
poste disvastigxis tra la vicoj de kaptitoj onidiro, ke oni rekaptis
du forkurintajn sklavojn, viron kaj virinon, kaj ke ni marsxas al la
loko, kie ni vidos ilian punon, cxar la viro mortigis sagoton el la
tacxmento, kiu cxasis kaj rekaptis ilin.

Je tiu sciigo mia koro eksaltis en mian gorgxon, cxar mi certis, ke
la du kaptitoj devenas el tiu grupo, kiu forfugxis en la senluma
groto kun Hugxa la Ruza, kaj ke Dian estas la virino. Gak tion
kredis, kaj ankaux Perry.

"Cxu ni ne povas fari ion ajn por savi sxin?" mi demandis al Gak.

"Nenion", li respondis.

Tra la homplena avenuo ni marsxis, kaj dum tio la gardistoj traktis
nin per neordinara krueleco, kvazaux ankaux ni estus implikitaj en la
murdo de ilia kompano. Oni intencis fari el la okazo lecionon al la
aliaj sklavoj pri la dangxero kaj vaneco de cxia provo fugxi, kaj pri
la nepra morto, kiu trafas murdinton de supera estajxo, kaj mi
supozas, ke pro tio la sagotoj sentis sin plene rajtigitaj fari la
tutan procedon kiel eble plej malkomforta kaj dolora al ni.

Ili pikis nin per siaj lancoj kaj batis nin per siaj hakiletoj pro la
plej malgrandaj provokoj kaj ecx neprovokite. Ni travivis tre
malagrablan duonhoron, gxis oni fine pelis nin tra malalta enirejo en
grandegan konstruajxon, kies mezon okupis granda areno. Benkoj
cxirkauxis tiun liberan spacon je tri flankoj, kaj je la kvara
trovigxis amasoj da grandaj rokegoj sur deklivo, kiu altigxis de la
antauxo supren gxis la tegmento.

Komence, mi ne povis konstati la celon de tiu rokamasego, krom eble
prezenti rustikan kaj pitoreskan fonon por la scenoj prezentotaj en
la areno antaux gxi, sed baldaux poste, kiam la lignaj benkoj
preskaux jam plenis de sklavoj kaj sagotoj, mi ekvidis la uzmanieron
de la rokegoj, cxar tiam la maharoj komencis vice enpasxi la
konstruajxon.

Ili marsxis rekte trans la arenon al la rokoj cxe la alia flanko, kie
ili elvastigis siajn vespertajn flugilojn kaj supr