vi ja eble tute pravas --

ADJUNKTO RORLUND
Kaj en domo kia tiu cxi, -- en bona kaj pura hejmo, kie la familia
vivo montras sin en la plej bela aspekto, -- kie paco kaj konkordo
regas -- -- (al _sinjorino Bernick_) Al kio Vi auxskultas, sinjorino?

SINJORINO BERNICK
(turnita al la plej antauxa pordo maldekstre) Kiel lauxtvocxaj ili
farigxas tie interne.

ADJUNKTO RORLUND
Cxu io aparte okazas?

SINJORINO BERNICK
Mi ne scias. Mi auxdas ke estas iuj ene cxe mia edzo.

(_Hilmar Tonnesen_, kun cigaro en la busxo, envenas tra la pordo
dekstre, sed haltas je la vido de tiom da sinjorinoj.)

HILMAR TONNESEN
Ho, pardonu -- (volas retiri sin)

SINJORINO BERNICK
Ne, Hilmar, proksimu do; vi ne gxenas. Cxu vi ion volas?

HILMAR TONNESEN
Ne, mi nur volis enrigardi. Saluton, sinjorinoj. (al _sinjorino
Bernick_) Nu, kio do farigxos?

SINJORINO BERNICK
Pri kio?

HILMAR TONNESEN
Bernick estas ja kunvokinta kunvenon.

SINJORINO BERNICK
Cxu? Pri kio do?

HILMAR TONNESEN
Ho, estas ja denove tiu fervoj-sensencajxo.

SINJORINO RUMMEL
Ne, cxu eblas?

SINJORINO BERNICK
Bedauxrinda Karsten, cxu li havu ecx pliajn malagrablajxojn --

ADJUNKTO RORLUND
Sed kiel ni komprenu tion cxi, sinjoro Tonnesen? Konsulo Bernick jam
lastan jaron konigis, ke li ne volas havi iun fervojon.

HILMAR TONNESEN
Jes, tion ankaux mi opinias; sed mi renkontis plenrajtigiton Krap,
kaj li rakontis, ke la fervoja afero denove traktigxos, kaj ke
Bernick havas kunvenon kun tri el la monhavantoj en la urbo.

SINJORINO RUMMEL
Jes, cxu ne estas kiel sxajnis al mi, ke mi auxdis la vocxon de
Rummel.

HILMAR TONNESEN
Jes, kompreneble Rummel kunestas, kaj ankaux komercisto Sandstad el
la deklivo kaj Mikkel Vigeland, -- "Mikelo Sanktulo", kiel oni nomas
lin.

ADJUNKTO RORLUND
Hm --

HILMAR TONNESEN
Pardonu, sinjoro adjunkto.

SINJORINO BERNICK
Kaj nun estis ja tie cxi tiel bone kaj trankvile.

HILMAR TONNESEN
Nu ja, miaparte mi ne bedauxrus, ke ili komencus denove kvereli.
Estus ja ioma amuzado.

ADJUNKTO RORLUND
Nu, tiajn amuzadojn mi pensas, ke oni povas senesti.

HILMAR TONNESEN
Tio estas laux natura emo. Certaj naturoj bezonas foje sxirantaj
bataloj. Sed de tio la etburgxa vivo ne havas multe oferenda, kaj ne
estas por cxiu donita -- (foliumas la libron de la adjunkto) "La
virino kiel la servantino de la socio". Kia sensencajxo estas tio?

SINJORINO BERNICK
Dio, Hilmar, tion vi ne diru. Vi sendube ne legis tiun libron.

HILMA