renis la Birdotimigilon kaj la Hakiston kaj la Leonon, kaj unu
malgranda Simio kaptis Toton kaj fluge sekvis ilin, kvankam la hundo
strebis mordi lin.

La Birdotimigilo kaj la Stana Lignohakisto unue multe timis, cxar ili
memoris kiom mistraktis ilin antauxe la Flugantaj Simioj; sed ili vidis
ke neniu damagxo estas intencata, do ili rajdis tra la aero tute
felicxe, kaj multe gxuis rigardi la belajn gxardenojn kaj arbarojn tre
distance sube.

Doroteo trovis sin rajdanta facile inter du el la plej grandaj Simioj,
unu el ili estis la Regxo mem. Ili estis formintaj segxon per siaj manoj
kaj ili tre zorgis ne damagxi sxin.

"Kial vi devas obei la sorcxon de la Ora Cxapo?" sxi demandis.

"La rakonto estas longa," respondis la Regxo, kun rido; "sed cxar ni
devos longe flugi estos distre rakonti al vi pri gxi, se vi deziras."

"Mi volonte auxskultos," sxi respondis. "Iam," komencis la estro, "ni
estis libera popolo, logxanta felicxe en la granda arbaro, flugante de
arbo al arbo, mangxante nuksojn kaj fruktojn, kaj agante lauxvole sen
nomi iun ajn mastro. Eble kelkaj el ni estis iom tro petolemaj
kelkfoje, flugante malalten por tiri la vostojn de senflugilaj bestoj,
cxasante birdojn, kaj jxetante nuksojn je la homoj marsxantaj en la
arbaro. Sed ni estis sen zorgoj kaj felicxaj kaj amuzoplenaj, kaj gxuis
cxiun minuton de la tago. Tio okazis antaux multaj jaroj, longe antaux ol
Oz venis el la nuboj por regi cxi tiun landon.

"Cxi tie vivis tiam, en la malproksima Nordo, bela princino, kiu estis
ankaux potenca sorcxistino. Sxi uzis sian magion nur por helpi la
popolon, kaj lauxraporte sxi neniam damagxis iun ajn bonan personon. Sxi
nomigxis Gajelet, kaj sxi logxis en bela palaco konstruita el grandaj
rubenaj blokoj. Cxiu amis sxin, sed sxin plej malgxojigis ke sxi ne povis
trovi amaton, cxar la viroj estis cxiuj tro stultaj kaj malbelaj kaj ne
tauxgis por esti edzo de tiom bela kaj sagxa persono. Fine, tamen, sxi
trovis knabon kaj belan kaj kuragxan kaj nekutime sagxan. Gajelet
decidis ke kiam li farigxos viro sxi edzigos lin, do sxi prenis lin al
sia rubena palaco kaj uzis sian magion por fortigi kaj bonigi kaj
beligi lin kiom povus virino deziri. Kiam li maturigxis, Kelala, tiel
li nomigxis, lauxdire estis la plej bona kaj plej sagxa viro en la tuta
lando, kaj lia vira beleco estis tiom granda ke Gajelet amegis lin,
kaj sxi rapidis pretigi cxion por la geedzigxo.

"Mia avo estis tiutempe la Regxo de la Flugantaj Simioj kiu