n. GXin malfermis la edzino de la
kultivisto, kaj kiam Doroteo petis mangxajxon la virino bone mangxigis
ilin cxiujn, donante tri specojn de kukoj kaj kvar specojn de dolcxaj
biskvitoj, kaj teleron da lakto al Toto.

"Kiom distanca estas la Kastelo de Glinda?" demandis la infano.

"Ne tre distanca," respondis la edzino de la kultivisto. "Lauxiru la
vojon Suden kaj vi baldaux atingos gxin."

Dankinte la afablan virinon, ili rekomencis marsxi laux la kampoj kaj
trans la belajn pontojn gxis ili vidis antaux si tre belan
Kastelon. Antaux la pordegoj estis tri junaj knabinoj, vestitaj per
belaj rugxaj uniformoj ornamitaj per ora pasamento; kaj kiam Doroteo
proksimigxis unu el ili diris al sxi, "Kial vi venis al la Suda Lando?"

"Por konsulti la Bonan Sorcxistinon logxantan cxi tie," sxi respondis. "Cxu
vi bonvolos konduki min al sxi?"

"Diru al mi vian nomon kaj mi demandos al Glinda cxu sxi akceptos vin."
Ili diris siajn nomojn, kaj la soldatino eniris la Kastelon. Post
kelkaj momentoj sxi revenis por diri ke Doroteo kaj la aliaj tuj eniru.

Cxapitro XXIII. La Bona Sorcxistino plenumas la deziron de Doroteo

Antaux ol vidi Glindan, tamen, ili estis kondukitaj al cxambro
en la Kastelo, kie Doroteo lavis sian vizagxon kaj kombis sian hararon,
kaj la Leono elskuis la polvon el sia kolhararo, kaj la Birdotimigilo
perfrape plej belarangxis sin, kaj la Hakisto poluris sian stanon kaj
oleumis siajn artikojn.

Kiam ili cxiuj estis bonaspektaj ili sekvis la soldatinon al granda
cxambro kie la Sorcxistino Glinda sidis sur rubena trono.

Sxi aspektis al ili kaj bela kaj juna. Sxia hararo estis ricxe rugxkolora
kaj pendis bukle sur sxiajn sxultrojn. Sxia robo estis purablanka sed
sxiaj okuloj estis bluaj, kaj ili afable rigardis la malgrandan
knabinon.

"Kion mi povas fari por vi, mia infano?" Sxi demandis.

Doroteo rakontis al la Sorcxistino pri si: pri kiel la ciklono portis
sxin al la Lando Oz, kiel sxi trovis siajn akompanantojn, kaj pri la
mirindaj aventuroj kiujn ili spertis.

"Mi plej deziras nun," sxi pludiris, "reiri al Kansas, cxar Onklino Em
nepre kredas ke katastrofo detruis min, kaj tial sxi surmetos funebrajn
vestojn; kaj krom se la rikolto estos pli bona cxijare ol pasintajare,
mi certas ke Onklo Henriko ne havas suficxan monon por tio."

Glinda antauxenklinis sin kaj kisis la dolcxan, suprenlevitan vizagxon de
la amema malgranda knabino.

"Benita estu via kara koro," sxi diris, "certe mi povos d