i estas bona persono, kvankam li estas
malkompetenta Sorcxisto.

La marsxado dum la unua tago trairis la verdajn kampojn kaj brilajn
florojn kiuj etendigxis cxirkaux la Smeralda Urbo cxiuflanke. Ili dormis
tiun nokton sur la herbaro, kun nur la steloj super si; kaj ili tre
bone ripozis.

En la mateno ili plue marsxadis gxis ili atingis densan arbaron. Tute ne
estis eble cxirkauxiri gxin, cxar lauxaspekte gxi etendigxis dekstren kaj
maldekstren gxis preter ilia vidpovo; kaj, krome, ili ne volis riski
sxangxi sian direkton cxar ili timis ke ili perdigxus. Do ili sercxis tiun
lokon kie estos plej facile eniri la arbaron.

La Birdotimigilo, kiu estis la unua en la vico, fine trovis grandan
arbon kiu havis suficxe largxetendajn brancxojn ke estis suficxa spaco por
ke ili povu marsxi sube. Do li antauxenmarsxis al la arbo, sed tuj kiam
li subiris la unuajn brancxojn ili klinis sin kaj cxirkauxvolvis lin, kaj
la sekvan minuton li trovis sin levita super la tero kaj jxetita
kapantauxen inter siajn kunmarsxantojn.

Tio ne damagxis la Birdotimigilon, sed gxi surprizis lin, kaj li
aspektis iom konfuzita kiam Doroteo levis lin. "Jen alia spaco inter
la arboj," vokis la Leono. "Mi la unua provu gxin," diris la
Birdotimigilo, "cxar ne dolorigas min esti disdirekten jxetita." Li
marsxis al alia arbo, dum li parolis, sed gxiaj brancxoj tuj kaptis lin
kaj rejxetis lin.

"Estas tre strange," kriis Doroteo; "kion ni faru?"

"Sxajnas ke la arboj decidis batali kontraux nin kaj haltigi nian
marsxadon," komentis la Leono.

"Mi intencas mem provi," diris la Hakisto, kaj sursxultriginte sian
hakilon li marsxis al la unua arbo kiu tiom mistraktis la
Birdotimigilon. Kiam granda brancxo klinigxis por kapti lin, la Hakisto
hakis gxin tiom feroce ke li duonigis gxin. Tuj la arbo komencis skuadi
siajn brancxojn kvazaux pro doloro, kaj la Stana Lignohakisto submarsxis
sendangxere.

"Venu!" li kriis al la aliaj. "Rapide!"

Cxiuj antauxen kuris kaj subiris la arbon sen damagxo, escepte de Toto,
kiun kaptis malgranda brancxo kaj skuis gxis li hurlis. Sed la Hakisto
tuj dehakis la brancxon kaj liberigis la hundeton.

La aliaj arboj de la arbaro tute nenion faris por bari ilin, do ili
decidis ke nur la unua vico de arboj kapablas fleksi siajn brancxojn,
kaj ke versxajne tiuj arboj estas la policistoj de la arbaro, kaj havas
tiun mirigan kapablon por forteni fremdulojn.

La kvar marsxantoj facile marsxis inter la arboj gxis atingi la plej
fo