l mi.

RITA

(radia, prenas lian manon) Alfred!

ALLMERS

La penso pri Eyolf, kara Rita.

RITA

(seniluziigita, malprenas lian manon) Nu ja, -- pri Eyolf!

ALLMERS

Pli kaj pli profunden eta Eyolf prenis lokon en mi. Post la fatala
falo de la tablo --. Kaj pleje post kiam ni certigxis, ke estas
nekuraceble --

RITA

(insiste) Sed vi ja zorgas pri li laux cxiuj povoj, Alfred.

ALLMERS

Kiel lerneja instruisto, jes. Sed ne kiel patro. Kaj patro estas kio
mi de nun volas esti por Eyolf.

RITA

(rigardas lin kaj skuas la kapon) Aspekte mi ne vere komprenas vin.

ALLMERS

Mi celas, ke mi el cxiuj miaj povoj volas provi igi lian nekuraceblan
staton tiom milda kaj facila kiom elpenseble.

RITA

Ho, sed, vi, -- dank' al Dio, mi opinias, ke li ne sentas tion tiom
profunde.

ASTA

(kortusxita) Ho jes, Rita, li sentas.

ALLMERS

Jes, estu certa, ke li sentas tion profunde.

RITA

(senpacience) Sed, kara, -- kion pli povas vi do por li fari?

ALLMERS

Mi volas provi lumigi cxiujn tiujn ricxajn eblecojn, kiuj aperas en
lia infana animo. Cxio kion li havas en si de noblaj gxermoj, mi
volas instigi al kresko, -- porti florojn kaj fruktojn. (pli kaj pli
arde; ekstaras) Kaj mi volas pli ol _tio_! Mi volas helpi lin
harmoniigi siajn dezirojn kaj tion, kio kusxas atingebla antaux li.
Cxar tia li ne estas nun. Lia tuta aspiro celas tion, kio lian tutan
vivon restos por li neatingebla. Sed mi volas krei senton de felicxo
en lia animo.

(Li pasxas kelkajn fojojn tien kaj reen sur la planko. _Asta_ kaj
_Rita_ sekvas lin per la okuloj.)

RITA

Vi devus preni tiujn aferojn pli trankvilanime, Alfred!

ALLMERS

(haltas apud la tablo maldekstre kaj rigardas ilin) Eyolf dauxrigu
la verkon de mia vivo. Se li tion volas. Aux li povas elekti ion, kio
estas plene lia propra. Plej eble tio. -- Do, cxiuokaze mi lasas mian
resti.

RITA

(ekstaras) Sed, plej kara Alfred, -- cxu vi ne povas labori por vi
ambaux, vi kaj Eyolf?

ALLMERS

Ne, tion mi ne povas. Neeble! Mi ne povas dividi min mem. Kaj tial mi
cedas. Eyolf estu la superulo en nia parencaro. Kaj mi faros _tion_
la verko de mia vivo fari lin la superulo.

ASTA

(ekstaris kaj iras al li) Tio cxi kostis por vi terure severan
batalon, Alfred.

ALLMERS

Jes, efektive. Cxi-hejme mi ne estus reginta min mem. Neniam trudinta
min mem al rezigno. Neniam cxi-hejme.

RITA

Tial vi do faris vojagxon cxi-somere?

ALLMERS

(kun lumantaj okuloj