el mi supervenku tiujn terurajn, unuajn tagojn --. (rauxke)
Ne, tion mi ne komprenas.

ASTA

(petante, metas la manojn sur liajn sxultrojn) Iru al Rita. Ho, mi
petegas vin --

ALLMERS

(ekscitita, formovigxas) Ne, ne, ne, -- ne parolu al mi pri tio!
Cxar mi ne povas, komprenu. (pli trankvila) Lasu min resti cxi tie
kune kun vi.

ASTA

Jes, mi ne foriros de vi.

ALLMERS

(prenas sxian manon kaj tenas gxin firme) Dankon! (rigardas momenton
sur la fjordon) Kie estas nun mia eta Eyolf? (ridetas al sxi peze)
Cxu tion vi povas diri al mi, -- vi, mia granda, sagxa Eyolf?
(agitas la kapon) Neniu en la tuta mondo povas tion al mi diri.
Al mi la nura scio estas, ke mi ne plu havas lin.

ASTA

(rigardas supren maldekstren kaj retiras sian manon) Nun ili venas.

(_Sinjorino Allmers_ kaj _ingxeniero Borghejm_ venas promenante
malsupren la arbaran vojeton; sxi antauxe; li malantaux sxi. Sxi
estas nigre vestita, kun nigra vualo super la kapo. Li portas
pluvsxirmilon sub la brako.)

ALLMERS

(iras sxin renkonte) Kiel statas pri vi, Rita?

RITA

(preterpasas lin) Ho, ne demandu.

ALLMERS

Kion jen vi volas?

RITA

Nur sercxi vin. Pri kio vi okupetadas?

ALLMERS

Nenio. Asta venis al mi.

RITA

Jes, sed antaux ol Asta venis? Vi forestis de mi la tutan
antauxtagmezon.

ALLMERS

Mi sidis rigardante eksteren sur la akvon.

RITA

Hu, -- cxu vi eltenas!

ALLMERS

(senpacience) Prefere mi nun estu sola!

RITA

(maltrankvila pasxadas cxirkauxe) Kaj jen sidi trankvile! Sur unu kaj
la sama loko!

ALLMERS

Mi havas ja nenion en la mondo kion postsopiri.

RITA

_Mi_ eltenas nenie. Precipe ne cxi tie, -- kun la fjordo gxuste
antauxe.

ALLMERS

Gxuste pro tio, ke la fjordo estas tiom proksima.

RITA

(al _Borghejm_) Cxu ne ankaux vi trovas, ke li supreniru kun ni
aliaj?

BORGHEJM

(al _Allmers_) Mi opinias, ke estus pli bone por vi.

ALLMERS

Ne, ne, -- lasu min do sidi, kie mi estas.

RITA

Do mi restu cxe vi, Alfred.

ALLMERS

Nu ja, do faru tion. -- Restu ankaux vi, Asta.

ASTA

(flustras al _Borghejm_) Lasu ilin solaj!

BORGHEJM

(kun komprenema rigardo) Frauxlino Allmers, -- cxu promenadon --
laux la marbordo? La finan fojon?

ASTA

(prenas sian pluvsxirmilon) Jes, venu. Ni iru iom pluen.

(Asta kaj Borghejm iras kune malantaux la boatejon.)

(Allmers iom pasxadas cxirkauxe. Poste li sidigas sin sur sxtono
sub la arboj antauxe maldekstre.)

RITA

(proks