FREE BOOKS

Author's List




PREV.   NEXT  
|<   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152   153   154   155   156   157   158   159   160   161   162   163   164   165   166   167  
168   169   170   171   172   173   174   175   176   177   178   179   180   181   182   183   184   185   186   187   188   189   190   191   192   >>   >|  
thorities is by striking an average (xxvi. 49, 6, 'si aliquis adsentiri necesse est, media simillima veris sunt'). His irresolution was noted by Quintilian, ii. 4, 19, 'saepe quaeri solet de tempore, de loco, quo gesta res dicitur, nonnumquam de persona quoque, sicut Livius frequentissime dubitat.' This of course has its good side: it saves him from dogmatizing on uncertain points, and he has a hearty appreciation of the confusion in his authorities: xxxvii. 34, 5, 'is ubi et quando et quo casu captus sit, sicut pleraque alia, parum inter auctores constat.' He recognizes the value of contemporary evidence: xxii. 7, 4, 'Fabium aequalem temporibus huiusce belli potissimum auctorem habui'; xxi. 38, 3, 'L. Cincius Alimentus, qui captum se ab Hannibale scribit, maxime auctor moveret.' Criticism of his authorities is most conspicuous in the case of Valerius Antias, whom at first he followed in good faith; he condemns him again and again for exaggeration and credulity, _e.g._ xxxiii. 10, 8, 'si Valerio qui credat, omnium rerum immodice numerum augenti'; xxxix. 43, 1, 'Valerius Antias, ut qui nec orationem Catonis legisset et fabulae tantum sine auctore editae credidisset.' He also recognizes the bias of Licinius Macer: vii. 9, 5, 'quaesita ea propriae familiae laus leviorem auctorem Licinium facit.' For the untrustworthiness of family records, cf. viii. 40, 4, 'vitiatam memoriam funebribus laudibus reor falsisque imaginum titulis, dum familiae ad se quaeque famam rerum gestarum honorumque fallenti mendacio trahunt.' Livy often refers to authorities whom he does not name: 'invenio apud quosdam,' 'satis constat'; and to tradition: 'fama est,' 'dicitur,' 'fertur,' 'traditur.' Tradition was the sole source for events prior to the sack of Rome by the Gauls, cf. vi. 12, 2 _sqq._ There is no trace in Livy of any use of original documents. He constantly resists the temptation to digress from his proper theme: _e.g._ xxxix. 48, 6, 'cuius belli et causas et ordinem si expromere velim, immemor sim propositi, quo statui non ultra attingere externa, nisi qua Romanis cohaererent rebus.' In spite of his love of truth (xxii. 7, 4, 'nihil haustum ex vano velim, quo nimis inclinant ferme scribentium animi': cf. Tac. _Ann._ iv. 34, 'fidei praeclarus'), partiality blinds him to the faults of his own countrymen, and he fails to do justice to opponents like the Samnites and Carthaginians. In dealing with the legendary period he admits tha
PREV.   NEXT  
|<   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152   153   154   155   156   157   158   159   160   161   162   163   164   165   166   167  
168   169   170   171   172   173   174   175   176   177   178   179   180   181   182   183   184   185   186   187   188   189   190   191   192   >>   >|  



Top keywords:
authorities
 
auctorem
 
recognizes
 
constat
 

Antias

 

Valerius

 

dicitur

 

familiae

 

source

 

records


events

 

Tradition

 

fertur

 

traditur

 

Licinium

 

vitiatam

 

family

 
untrustworthiness
 
laudibus
 

honorumque


gestarum

 

fallenti

 
refers
 

trahunt

 

mendacio

 

quaeque

 
invenio
 

imaginum

 

tradition

 
falsisque

funebribus

 
titulis
 

quosdam

 

memoriam

 
proper
 

praeclarus

 

blinds

 

partiality

 

scribentium

 

haustum


inclinant

 
faults
 
dealing
 

legendary

 

period

 

admits

 

Carthaginians

 

Samnites

 

countrymen

 
justice