mis trudante duoblan punon al
iu malgranda, malbonkonduta, malbonsenca, largxbaska, Nederlanda
bubo kiu subverge pauxtis kaj pufigxis kaj obstinigxis kaj
malafabligxis. Cxion tion li nomis "plenumi sian devon al la
gepatroj" kaj neniam li estigis punon sen postaldoni la promeson
tiel konsolan al la dolorigxanta bubo, ke "li memoros gxin kaj
dankos lin pro gxi gxis en la plej longa tago de sia vivo".

Kiam finigxis la lerntago li ecx kunuligxis kaj kunludantigxis
kun la plej grandaj knaboj kaj en festotagaj posttagmezoj
hejmenrevenigis konvoje kelkajn el la pli malgrandaj havantaj
hazarde belajn fratinojn aux dommastrinajn patrinojn admiratajn
pro ilia altkvalita kuirarto. Efektive, endis al li ade
bonrilatigxi kun la lernantoj. Tiom malmultkvantis la salajro
kiun la lernejo pagis al li ke gxi apenaux suficxintus lin
provizi per cxiutaga pano cxar li estis avidega mangxanto kaj,
kvankam maldika, disponis la sveligxkapablon de anakondo.
Felicxe, laux la kampara kutimo de tiu regiono, la gepatroj
de liaj lernantoj lin parte vivtenis, gastigante lin cxe
siaj farmbienoj. Cxe tiuj li logxis sinsekve laux posemajna
vicoritmo. Tial li cxirkauxvizitis la tutan komunumon,
kunportante cxiujn surterajn posedajxojn en katuna naztukego.

Por ke cxio tio ne supersxargxu la subtenkapablon de liaj
kungastigantoj kamparaj kiuj emis konsideri lernejajn kostojn
kiel dolorigan gxenon kaj lernejestrojn kiel simplajn
parazitojn, li disponis pri diversaj rimedoj sin fari utila kaj
afabla. Foje li helpis la kultivistojn pri iliaj pli facilaj
bientaskoj: rikoltante fojnon, riparante barilojn, trinkigante
cxevalojn, hejmenrevenigante bovojn elpasxteje, trancxante
lignon por vintraj fajroj. Aldone li flankenlasis entute la
regantan dignon kaj nepran potencon pere de kiuj li sinjorigxis
en sia lerneja imperieto kaj mirige mildigxis kaj humiligxis. Li
sin favorigis cxe la patrinoj dorlotante la infanojn, precipe
la plej junajn, kaj, kvazaux Biblia leono kusxanta pace apud
sxafido, dum longa horsinsekvo kutimis sidi kun infano sur
genuo, samtempe sxancelante lulilon per la alia piedo.

Krom siaj ceteraj okupoj, li rolis kiel kantomajstro de la
komunumo kaj gajnis multajn brilajn sxilingojn instruante
la junulojn pri psalmokantado. Ege fierigis lin starigxi
dimancxmatene antaux la pregxeja adorantaro kun hxoro da
elektitaj kantantoj kaj tie, siaopinie, venki la influkonkurson
kontraux la pastoro. Certe estas ke lia vocxo supersonis tiujn
de la