arbitraciis en cxiuj
disputoj, metante sian cxapelon oblikvangule kaj anoncante
siajn decidojn en maniero kaj kun vocxtono permesantaj nenian
kontrauxstaron, nenian apelacion. Li pretis cxiam batali aux
kaprioli, sed lia karaktero estis pli petola ol malbonvola.
Malgraux sia gxenerala krudeco, li posedis cxebaze forton emon
al sxerca bonhumuro.

Li havis tri-kvar bonajn kunulojn kiuj kondutis laux lia
modelo kaj estrante kiujn li cxirkauxvizitis la regionon,
partoprenante en cxiuj kvereloj aux distrigxoj okazantaj en
radiuso de multaj mejloj. Kiam la vetero estis malvarma lin
eminentigis peltcxapo surmuntita de pavanta vulpovosto. Kiam
cxeestantoj de kamparaj kunvenoj vidis tiun bone konatan kreton
vagflirtadi malproksimdistance inter aro da agresemaj rajdantoj,
senmanke ili atendis disputsxtormon. Foje lia brigado auxdigxis
preterhastegante la regionajn biendomojn je noktomezo, vokante
kaj kriegante, kvazaux Don-Rivervalo-Kozakaro. Tiaokaze la
maljunaj sinjorinoj, vekite el profunda dormado, auxskultis
momenton gxis la forpaso de la hastajxo-rapidajxo kaj tiam
deklaris: "Ho! Jen forpasis Bromo Ostaro kaj lia kunularo!" La
najbaroj lin konsideris kun miksajxo da miro, admiro kaj bonvolo
kaj kiam okazis en la komunumo iu ajn fantazia sxercajxo aux
rustika kverelo ili sxancelis la kapon, hipotezante ke gxin
kauxzis Bromo Ostaro.

Ekde jam kelke da tempo tiu sendisciplina heroo elektis
la florigxantan Katrinon kiel celobjekton de siaj krudaj
galantajxoj kaj, kvankam lia amindumado iom pripensigis karesojn
kaj ammanovrojn de urso, lauxoniflustre la knabino ne nepre
emfaze malkuragxigis liajn esperojn. Verfakte estas ke lia
amkampanjo efektivigis auxtomate la retirigxon de rivalaj
kandidatoj sentantaj nenian deziron kontrauxbatali amoreman
leonon. Rezulte, kiam la cxevalo de Bromo vidigxis starante
dimancxvespere antaux la domo de Van-Taselo, sxnurligite al la
tiea barilo, preterpasantoj certis ke la mastro de la besto
sidas en la doma enajxo, amindumante aux "amscintilante", kiel
kromnomigxis tia entrepreno, kaj cxiuj ceteraj kandidatoj
preterpasis senespere la lokon, preferante militi sur ceteraj
batalkampoj.

Tia estis la imponega rivalo kun kiu Ikabodo Gruo devis lukti
kaj, cxion konsiderante, pli forta viro ol li retirigxintus el
la konkurso dum malesperintus pli sagxa viro. Li disponis en
sia karaktero tamen pri miksajxo da fleksebleco kaj persistado.
Forme kaj spirite li iom similis "saltojocxjon", tiun flekse