preterfluantan plorete la lernejon kaj
tralegi tie la terurajn rakontojn de Multagxulo Matero gxis kiam
la kreskanta malhelo nebuligis la presitan pagxon antaux lia
rigardo.

Tiam, dum li antauxenvagis apud marcxo, rivereto kaj timiga
arbaro, celante atingi la biendomon kie li provizore gastis,
sxancelis lian ekcititan imagon cxiu sono de la naturo okazanta
je tiu sorcxhoro: la gxemo de la kaprimulgo fontanta el la
montetdeklivo; la minaca kriego de la arbobufo anoncanta
eventualan sxtormon; la malfelicxiga ululo de la kricxstrigo;
aux la subita susurado de birdoj ektimintaj en sia arbusta
ripozejo. Ecx la lampiroj, kiuj lumigxis la plej brile en la
plej malhelaj lokoj, surprizegis lin de tempo al tempo kiam unu
transflugis kun malkutima helego lian irvojon. Kaj se, hazarde,
giganta stulta koleoptero fusxflugis kontraux lin, la kompatinda
estulo pretis adiauxi sian animon, opiniante ke lin trafis
sorcxistina magiajxo.

Lia sola rimedo en tiaj momentoj, cxu por nuligi cxiun
pensagadon, cxu por forpeli malbonajn spiritojn, estis ekkanti
pregxejajn himnojn. Kaj la bonvolaj logxantoj de Dorm-Valeto,
sidante vespere antaux siaj cxefpordoj, ofte miregis ekauxdante
lian nazalan melodion "en kunligita dolcxeco longe dauxrigata"
sxvebantan super fora monteto aux laux krepuska vojo.

Cetera fonto de timiga plezuro estis pasigi longajn vintrajn
vesperojn kun la maljunaj Nederlandaj edzinoj dum tiuj sidis
sxpinante apudfajre kaj vico da pomoj rostigxis sxprucsiblante
lauxkamene. Tie li auxskultis iliajn mirindajn rakontojn pri
fantomoj kaj koboldoj kaj hantitaj kampoj kaj hantitaj riveretoj
kaj hantitaj pontoj kaj hantitaj cxevaloj kaj precipe pri la
senkapa rajdanto aux Galopanta Heso de la Valeto kiel oni foje
lin nomadis. Li gxojigis ilin reciproke per siaj anekdotoj pri
sorcxarto kaj pri la teruraj auxguroj kaj minacaj sonoj kaj
vidajxoj okazintaj en la aero de pasintepoka Konektikuto. Li
timigis ilin veege kun antauxanoncoj pri kometoj kaj falsteloj
kaj la maltrankviliga informo ke la terglobo nepre rotacias,
rezulte de kio ili staras duonon de cxiu tago kaposubpiede.

Tamen se tio cxio alportis plezuron al li dum li komfortigxis
kompaktakorpe en la kamenangulo de iu cxambro rugxbrilanta pro
sia krepitanta lignofajro kaj kie, kompreneble, nenia fantomo
kuragxis sin vidigi, tiun plezuron li devis postkompensi
per la teruroj de sia hejmendirekta revenvojo. Kiel timigaj
formoj kaj ombroj obstrukcis lian antauxenirejon en