uentibus _quod ea propius utramque est_ satis eluceat utrique
prosodiae eam propiorem esse quam alteri acutam alteri grauem. sed
hoc quominus a librario peccatum mihique sanandum ducam excerptoris
prohibeor socordia, qui num haec religiose ut debuit rettulerit uel
omnino intellexerit ualde dubito. Varronis autem disputationem hanc
fuisse uides, cum media prosodia et acutae et graui propior sit, quam
quae utrique est contraria, in flexa prosodia uocem plerumque non
magnum illum transitum ab acuta ad grauem, a graui ad acutam facere,
sed hunc minorem ab acuta ad mediam, a media ad grauem{40}. quae
quibusdam Serui nugis interpositis proxime de media uix suo loco
leguntur, ad Varronem quamquam misere deprauata referenda existimo,
quem de singulari natura acutae prosodiae disputasse eique reliquas
opposuisse suspicor, ut ita mediam graui potius quam acutae
conparauerit, nam altitudine eam non longius ab acutu, quam a graui
abesse uidimus cf. Corssenum l.l. p. 242{41}. his expositis de
prosodiarum natura et nominibus grauissimis auctoribus laudatis
tractauit. prosodiam cuius uaria nomina apud Gellium XIII 6, 1, uarias
definitiones habes apud Theodosium p. 61, totam in altitudine uocis
positam ideoque musicis sonis finitimam esse dixit{42}, unde etiam
nomina singulorum accentuum, quotcunque grammatici uel rhetores
excogitauerint, facilem explicationem habere. in primis de acutae
natura egregie disputauit quam graui breuiorem esse dixit, ut in
organis musicis et citharae chorda tenuior acutiorem sonum habeat,
et tibiae quo angustiores eo acutiores 'adeo ut corniculo uel
"bombukio:"{43} addito grauior sonus reddatur; quod crassior exit
in aera'. pariter in pulsu chordarum citius acutam transuolare, et
chordas quarum sonus grauior longiores esse, quod laxius tendantur.
fistulae quoque calamos breuissimos acutissimos esse et tibias quo
acutiores eo breuiores{44},
et his (ut Serui uerbis utar) foramina quam sunt ori proxima
et breuioris aeris motum persentiscunt, tam uocem reddunt
acutam; sic in loquentium legentiumque uoce, ubi sunt prosodiae
uelut quaedam istamina, acuta tenuior est quam grauis et breuis
adeo, ut non longius quam per unam syllabam, quin immo per unum
tempus protrahatur.
perperam Vindobonenses haec in duo enuntiata discerpsisse uiderunt
Weil et Benloew l.l. p. 10, sed quid lateat sub istamina uel stamina,
quae frequens corruptio est, non adsecuti sunt. mihi non dubium
uidetur, quin discrim