injoroj iras en la cxambron de la konsulo. _Frauxlino Hessel_
estas tirinta la kurtenojn antaux la fenestrojn, kaj volas jxus fari
la samon pri la kurteno antaux la malferma vitra pordo, kiam _Olaf_
venas kuranta desupre malsupren sur la gxardenan sxtuparon; li havas
plejdon super la sxultro kaj kunligajxo en la mano.)

FRAUXLINO HESSEL
Ho, Dio pardonu vin, knabo, kiel vi timigis min!

OLAF
(kasxas la kunligajxon) Tsxsx, onklino!

FRAUXLINO HESSEL
Cxu vi saltas el la fenestro? Kien vi intencas?

OLAF
Tsxsx; diru nenion. Mi volas al onklo Johan; -- nur malsupren al la
kajo, vi komprenas; -- nur diri al li adiaux. Bonan nokton, onklino!
(Li kuras elen tra la gxardeno.)

FRAUXLINO HESSEL
Ho, restu! Olaf -- Olaf!

(_Johan Tonnesen_ vojagxvestita, kun sxultro-valizo, venas singardeme
tra la pordo dekstre.)

JOHAN TONNESEN
Lona!

FRAUXLINO HESSEL
(turnas sin) Kio? Cxu vi revenas?

JOHAN TONNESEN
Restas ankoraux kelkaj minutoj. Mi devas vidi sxin ankoraux unu
fojon. Ni ne povas disigxi tiel.

(_Frauxlino Bernick_ kaj _Dina_, ambaux kun manteloj, kaj la lasta
kun malgranda valizo cxemane, venas de la supera pordo maldekstre.)

DINA
Al li; al li!

FRAUXLINO BERNICK
Jes, vi venu al li, Dina!

DINA
Jen li estas!

JOHAN TONNESEN
Dina!

DINA
Prenu min kun Vi!

JOHAN TONNESEN
Kio --!

FRAUXLINO HESSEL
Vi volas?

DINA
Jes, prenu min kun Vi! La aliulo skribis al mi, kaj diris, ke
cxi-vespere publikigxos por cxiuj homoj --

JOHAN TONNESEN
Dina, -- Vi ne amas lin?

DINA
Mi neniam amis tiun homon. Mi jxetos min en la fundon de la fjordo,
se li farigxos mia fiancxo! Ho, kiel li subpremis min genuen
hieraux per siaj arogantaj vortoj! Kiel li igis min senti, ke li
tiris malestimindan estajxon supren al si! Mi ne volas plu esti
malestimata. Mi volas vojagxi. Cxu mi povas sekvi Vin?

JOHAN TONNESEN
Jes, jes -- kaj mil fojojn jes!

DINA
Mi ne longe maloportunos Vin. Nur helpu min transen; helpu min per
komenca arangxo --

JOHAN TONNESEN
Hura, tio certe arangxigxos, Dina!

FRAUXLINO HESSEL
(montras al la pordo de la konsulo) Tsxsx; mallauxte, mallauxte!

JOHAN TONNESEN
Dina, mi portos vin sur la manoj!

DINA
Tion mi ne permesos. Mi volas porti min mem antauxen; kaj tie transe
mi certe povos. Se mi nur eskapos de cxi tie. Ho, tiuj sinjorinoj, --
Vi tion ne scias, -- ankaux ili skribis al mi hodiaux; ili admonis
min aprezi mian felicxon, kaj eksplikis al mi kian grandanimon li
montris. Morg