on pri tute plenumigxa vivotasko. Tio kion mi plenumis,
kvankam multspeca gxi tamen aspektas! Pecajxoj, -- okupetajxoj. Sed
aliajxon aux ion pli oni ne toleras cxi tie. Se mi volus iri pasxon
antaux la sentoj kaj la opinio, kiuj je tiu tempo estis reganta,
estus finite pri mia potenco. Cxu vi scias, kio ni estas, ni, kiuj
estas konsiderataj la kolonoj de la socio? Ni estas la laboriloj de
la socio, ne pli, ne malpli.

FRAUXLINO HESSEL
Kial vi tion vidas nur nun?

KONSULO BERNICK
Cxar mi lastatempe multe pripensis, -- post kiam vi revenis, -- kaj
pleje cxi tiun vesperon. -- Ho Lona, kial mi ne konis vin profunde
tiam -- en la pasintaj tagoj.

FRAUXLINO HESSEL
Kio sekve?

KONSULO BERNICK
Neniam mi tiam rezignus pri vi; kaj se mi estus vin havinta, mi ne
starus, kie mi nun staras.

FRAUXLINO HESSEL
Kaj cxu vi ne pensas pri tio, kio _sxi_ estus povinta farigxi por vi,
sxi, kiun vi elektis en mia loko?

KONSULO BERNICK
Mi almenaux scias, ke sxi nenio farigxis por mi el tio, kion mi
bezonis.

FRAUXLINO HESSEL
Cxar vi neniam dividis vian vivotaskon kun sxi; cxar vi neniam
starigis sxin libera kaj vera en sia rilato al vi; cxar vi igas sxin
iri cxi tie faladante sub la riprocxo pro la honto, kiun vi amasigis
sur sxiajn proksimulojn.

KONSULO BERNICK
Ja, ja, ja; cxio devenas de la mensogo kaj malhonesteco.

FRAUXLINO HESSEL
Kaj kial vi ne rompas kun tiu mensogo kaj malhonesteco?

KONSULO BERNICK
Nun? Nun tio estas tro malfrue, Lona.

FRAUXLINO HESSEL
Karsten, diru al mi, kian kontenton tiu cxi sxajno kaj trompo donas
al vi.

KONSULO BERNICK
Al mi donas gxi nenion. Mi pereos kiel tuta cxi tiu mizerigita socio.
Sed elkreskos parencaro post ni; estas por mia filo, ke mi laboras;
estas por _li_, ke mi adaptigas vivotaskon. Venos tempo, kiam
enspirigxos vero en la socian vivon, kaj sur gxi li fondos pli
felicxan estadon ol tiun de sia patro.

FRAUXLINO HESSEL
Kun mensogo por fundamento? Pripensu kion vi donos al via filo
herede.

KONSULO BERNICK
(en subpremita malespero) Mi donas al li mil fojojn da pli malbona
heredo ol vi scias. Sed iam tamen la kondamno devas cedi. Kaj tamen,
tamen -- (ekkriante) Kiel vi povis akumuli cxion tion sur mian kapon!
Sed nun tio jam okazis. Nun mi devas antauxen. Vi _ne sukcesu_
frakasi min!

(_Hilmar Tonnesen_, kun malferma bileto en la mano, envenas rapide
kaj eturdite de dekstre.)

HILMAR TONNESEN
Sed tio cxi ja estas --. Betty, Betty!

KONSULO BERNICK
Kio nun? C