FREE BOOKS

Author's List




PREV.   NEXT  
|<   65   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85   >>  
at een hooge boom, die een klein kruisbeeld draagt. De christen wandelaar ontdekt eerbiedig het hoofd, en dankt inwendig ons Vlaamsche volk om zijne godsdienstige overtuiging. Eenige stappen verder vinden wij eene hofstede. Voor het woonhuis ligt eene groote weide. Ten jare 1821 poogde M. van Hoobrouck, van Mooregem, den wijnbouw te drijven op de zuidelijke helling des bergs. De oogst van 1827 was nog al bevredigend. Den 10 October kwam M. van Doorn, destijds gouverneur van Oost-Vlaanderen, de teelt in oogenschouw nemen en aanmoedigen. Nadat hij den eersten tros had afgesneden, vielen de werklieden aan den arbeid. De eigenaar oogstte twintig stukken wijn. Nochtans was hij naderhand gedwongen van de onderneming af te zien. Maar het wordt stillekens avond. Moede geklommen en moede gekeken, rusten wij eenige oogenblikken op het gras, en dalen dan den berg af. De ondergaande zon werpt heure leste stralen over het landschap; lichte wolkjes zweven in de lucht. De wind schijnt ook moede te zijn van het spelen en dartelen, en houdt zijnen adem in; de vogelen zingen hun slaapliedje onder de bladeren der boomen. Daar verdwijnt de zon... Een dunne nevel drijft boven de velden. Ginds zingt een klokje: _Ave, Maria!_ Eene geheimnisvolle kalmte heerscht omhoog en omlaag. Wat is de kalmte streelend zoet, Dat suizen en in sluimer zijgen, Dat plechtig stil en stiller zwijgen, Die rozenkleurige avondgloed! 't Is of de rust rondom ons henen Een zachter inborst in ons stort; 't Is of ons harte ruimer wordt, En wat er boos was, is verdwenen. Een onbestemd en diep gevoel Ontwaakt en trilt er in onze aren... Wie mocht dien indruk nooit ontwaren? Wien laat dat purprend Westen koel? Nu zweven als op donzen schachten Geliefde beelden om ons heen; Nu wemelt droom aan droom dooreen, En zielsgepeinzen en gedachten. De ontroering grijpt ons in 't gemoed; Haars ondanks wordt de ziel bewogen; Er klopt een heimwee in ons bloed; Soms wisschen wij een traan uit de oogen, Onwetend wat hem drupplen doet. XXVII. Nog in het land van Ronse. In het land van Ronse kan men nog eenige wandeltochten ondernemen, die tevens schoon en leerrijk zijn: naar de Hooge heide en van den Daele's bosch, langs den steenweg van Ellezele; -- naar St-Sauveur, langs de baan van Leuze; -- naar Watripont, lang
PREV.   NEXT  
|<   65   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85   >>  



Top keywords:
zweven
 

eenige

 

kalmte

 

geheimnisvolle

 

verdwenen

 
onbestemd
 
indruk
 

klokje

 
heerscht
 

gevoel


Ontwaakt

 

plechtig

 
zijgen
 

sluimer

 
avondgloed
 

rozenkleurige

 
stiller
 
zwijgen
 

suizen

 

ruimer


omlaag

 

inborst

 

zachter

 

streelend

 

rondom

 

omhoog

 

Geliefde

 

wandeltochten

 

tevens

 

ondernemen


Onwetend

 
drupplen
 

schoon

 

leerrijk

 

Sauveur

 
Watripont
 

Ellezele

 
steenweg
 

wisschen

 
schachten

donzen
 

beelden

 
wemelt
 
purprend
 

Westen

 

dooreen

 
zielsgepeinzen
 

bewogen

 
heimwee
 

ondanks