s.
Heu, heu, quid volui misero mihi! Floribus austrum
perditus et liquidis inmisi fontibus apros.
Quem fugis, ah, demens? Habitarunt di quoque silvas,
Dardaniusque Paris. Pallas, quas condidit arces,
ipsa colat; nobis placeant ante omnia silvae.
Torva leaena lupum sequitur; lupus ipse capellam;
florentem cytisum sequitur lasciva capella;
te Corydon, o Alexi: trahit sua quemque voluptas.
Aspice, aratra iugo referunt suspensa iuvenci,
et sol crescentis decedens duplicat umbras:
me tamen urit amor; quis enim modus adsit amori?
Ah, Corydon, Corydon, quae te dementia cepit!
Semiputata tibi frondosa vitis in ulmo est;
quin tu aliquid saltem potius, quorum indiget usus,
viminibus mollique paras detexere iunco?
Invenies alium, si te hic fastidit, Alexim.

III. MENALCAS, DAMOETAS, PALAEMON

_M._ DIC mihi, Damoeta, cuium pecus, an Meliboei?

_D._ Non, verum Aegonis; nuper mihi tradidit Aegon.

_M._ Infelix o semper, ovis, pecus, ipse Neaeram
dum fovet, ac ne me sibi praeferat illa veretur,
hic alienus ovis custos bis mulget in hora,
et sucus pecori et lac subducitur agnis.

_D._ Parcius ista viris tamen obicienda memento:
novimus et qui te, transversa tuentibus hircis,
et quo--sed faciles Nymphae risere--sacello.

_M._ Tum, credo, cum me arbustum videre Miconis
atque mala vitis incidere falce novellas.

_D._ Aut hic ad veteres fagos cum Daphnidis arcum
fregisti et calamos quae tu, perverse Menalca,
et cum vidisti puero donata, dolebas,
et si non aliqua nocuisses, mortuus esses.

_M._ Quid domini faciant, audent cum talia fures!
non ego te vidi Damonis, pessime, caprum
excipere insidiis, multum latrante Lycisca?
et cum clamarem: 'Quo nunc se proripit ille?
Tityre, coge pecus,' tu post carecta latebas.

_D._ An mihi cantando victus non redderet ille
quem mea carminibus meruisset fistula caprum?
Si nescis, meus ille caper fuit; et mihi Damon
ipse fatebatur, sed reddere posse negabat.

_M._ Cantando tu illum, aut umquam tibi fistula cera
iuncta fuit? Non tu in triviis, indocte, solebas
stridenti miserum stipula disperdere carmen?

_D._ Vis ergo inter nos quid possit uterque vicissim
experiamur? Ego hanc vitulam--ne forte recuses,
bis venit ad mulctram, binos alit ubere fetus--
depono: tu dic, mecum quo pignore certes.

_M._ De grege non ausim quicquam deponere tecum.
Est mihi namque domi pater, est in