seon paradeichthe] in fragment VIII.
(Harvey II., p. 479), and whether this piece belongs to Irenaeus, is
uncertain. That Melito (assuming the genuineness of the fragment) has
the formula of the two natures need excite no surprise; for (1) Melito
was also a philosopher, which Irenaeus was not, and (2) it is found in
Tertullian, whose doctrines can be shown to be closely connected with
those of Melito (see my Texte und Untersuchungen I. 1, 2, p. 249 f.). If
that fragment is genuine Melito is the first Church teacher who has
spoken of two natures.]

[Footnote 593: See Apol. 21: "verbum caro figuratus ... homo deo
mixtus;" adv. Marc. II. 27: "filius dei miscens in semetipso hominem et
deum;" de carne 15: "homo deo mixtus;" 18: "sic homo cum deo, dum caro
hominis cum spiritu dei." On the Christology of Tertullian cf. Schulz,
Gottheit Christi, p. 74 ff.]

[Footnote 594: De carne 5: "Crucifixus est dei filius, non pudet quia
pudendum est; et mortuus est dei filius, prorsus credibile est, quia
ineptum est; et sepultus resurrexit, certum est, quia impossible est;"
but compare the whole book; c. 5 init.: "deus crucifixus," "nasci se
voluit deus". De pat. 3: "nasci se deus in utero patitur." The formula:
[Greek: ho gennetheis, ho megas Theos] is also found in Sibyll. VII.
24.]

[Footnote 595: De carne I, cf. ad nat. II. 4: "ut iure consistat
collegium nominis communione substantiae."]

[Footnote 596: De carne 18 fin.]

[Footnote 597: Adv. Prax. 27: "Sed enim invenimus illum diiecto et deum
et hominem expositum, ipso hoc psalmo suggerente (Ps. LXXXVII. 5) ...
hic erit homo et filius hominis, qui definitus est filius dei secundum
spiritum ... Videmus duplicem statum, non confusum sed coniunctum in una
persona deum et hominem Iesum. De Christo autem differo. Et adeo salva
est utriusque proprietas substantiae, ut et spiritus res suas egerit in
illo, id est virtutes et opera et signa, et caro passiones suas functa
sit, esuriens sub diabolo ... denique et mortua est. Quodsi tertium quid
esset, ex utroque confusum, ut electrum, non tam distincta documenta
parerent utrinsque substantiae." In what follows the _actus utriusque
substantiae_ are sharply demarcated: "ambae substantiae in statu suo quaeque
distincte agebant, ideo illis et operae et exitus sui occurrerunt ...
neque caro spiritus fit neque spiritus caro: in uno plane esse possunt."
See also c. 29: "Quamquam cum duae substantiae censeantur in Christo Iesu,
divina et humana,