m tamen
distinctione." (Comparison with the relationship between Paul and
Apollos! "Quos personae ratio invicem dividit, eosdem rursus invicem
religionis ratio conducit; et quamvis idem atque ipsi non sint, dum idem
sentiunt, ipsum sunt, et cum duo sint, unum sunt"); c. 23: "constat
hominem a deo factum esse, non ex deo processisse; ex deo autem homo
quomodo nou processit, sic dei verbum processit". In c. 24 it is argued
that Christ existed before the creation of the world and that not merely
"predestinatione", for then he would be subsequent and therefore
inferior to Adam, Abel, Enoch etc. "Sublata ergo praedestinatione quae non
est posita, in substantia fuit Christus ante mundi institutionem"; c.
31: "Est ergo deus pater omnium institutor et creator, solus originem
nesciens(!), invisibilis, immensus, immortalis, aeternus, unus deus(!),
... ex quo quando ipse voluit, sermo filius natus est, qui non in sono
percussi aeris aut tono coactae de visceribus vocis accipitur, sed in
substantia prolatae a deo virtutis agnoscitur, cuius sacrae et divinas
nativitatis arcana nec apostolus didicit ..., filio soli nota sunt, qui
patris secreta cognovit. Hic ergo cum sit genitus a patre, semper est in
patre. Semper autem sic dico, ut non innatum, sed natum probem; sed qui
ante omne tempus est, semper in patre fuisse discendus est, nec enim
tempus illi assignari potest, qui ante tempus est; semper enim in patre,
ne pater non semper sit pater: quia et pater illum etiam praecedit, quod
necesse est, prior sit qua pater sit. Quoniam antecedat necesse est eum,
qui habet originem, ille qui originem nescit. Simul ut hic minor sit,
dum in illo esse se scit habens originem quia nascitur, et per patrem
quamvis originem habet qua nascitur, vicinus in nativitate, dum ex eo
patre, qui solus originem non habet, nascitur ..., substantia scilicet
divina, cuius nomen est verbum ..., deus utique procedens ex deo
secundam personam efficiens, sed non eripiens illud patri quod unus est
deus.... Cuius sic divinitas traditur, ut non aut dissonantia aut
inaequalitate divinitatis duos deos reddidisse videatur.... Dum huic, qui
est deus, omnia substrata traduntur et cuncta sibi subiecta filius
accepta refert patri, totam divinitatis auctoritatem rursus patri
remittit, unus deus ostenditur verus et aeternus pater, a quo solo haec
vis divinitatis emissa, etiam in filium tradita et directa rursus per
substantiae; communionem ad patrem revolvitur."]

[Footnote 654