isfertationem = 1/4 lod
viktualie-vigt = 1 drachma 7 1/2 gr. = 1 centner prober-vigt.
Unde autem oritur hujus aquae gas hydrogenium sulphuratum? In quibusdam
aquis non dubium est quin originem debeat sulphureto calcis, quod, dum
ex aqua oxidatur, ideoque gas hydrogenium generat, illi sulphuris
aliquid tradit; ipsum autem in sulphatem calcis transit, qui circum
tales fontes, forma pulveris albi, se manifestat. In aqua Medeviensi
sulphas quidem calcis adest, quem primo sulphuretum fuisse posse,
deinde vero oxidatum, hoc gas, ut diximus, produxisse, haud quidem
districte negaverim, vero tamen similius esse existimaverim, a stratis
corporum organicorum putrefactorum vel putrescentium, per quae vena
transit, idem illud gas originem duxisse, quippe quod destructione
animalium vegetabiliumque generari, ideoque ex stagnosis limosisque
locis, praesertim commotione quadam facta, exhalari noverimus. Per hanc
hypothesin explicatur etjam ortus gasis hydrogenii carbonati, quod in
hoc & pluribus aliis Sveciae fontibus adesse, cum alia fere desint
ipsius indicia, sapor peculiaris certe arguit; quamquam ejus
quantitas, propter minorem in aqua solubilitatem longe minor sit,
necesse est; nec determinari potest nisi combustione; quam experiri,
defectus instrumentorum prohibuit.
Ex quovis fonte V Cantharos, in vase vitreo, unum cum dimidio
cancharum capiente, singulos vaporare curavi. Massa sicca caute
colligebatur, & quod vitro arctius adhaerebat, acido muriatico diluto
abluebatur & solutioni N. 5 addebatur. Massae in temp. + 108 siccatae
pondus =0,575.
1. Massa diligenter aqua eluebatur & liquidum siphone secernebatur,
quo colatio evitaretur. Haec aqua deinceps ad siccum vaporabat, supra
infundebatur alcohol, qui non solutum reliquit album terrestre =
0,025, quod experimentis infra enarrandis sulphatem calcis esse
reperi.
2. Solutio alcoholina lente evaporabatur; fusca erat, & crystallos
muriatis natri facile agnoscibiles in reliqua massa fusca
deliquescibili dabat [3]. Pondus totius massae = 0,150. In aqua
solvebatur, cui solutioni admistum ammoniacum purum nihil mutavit; sed
azotate barytae praecipitatum efficiebatur, quod lotum siccatumque erat
= 0,01. & azotate argenti praecipitatum cinereum, in lamella vitrea
supra ignem odorem empyreumaticum spargens, quo manifestatur extractum
vegetabile: id igitur coctione cum acido azotico conc. destruebatur;
quod hujus acidi supererat, ammoniaco dein saturabatur, quod primo
praecipit
|