color de opalos -- a
un grande altitude super mi capite: un blanc tecto integre in alto e
un obscur solo integre in basso con le avion laborante in un vaste
spiral montante inter illos. Il es perniciosemente solitari in iste
spatios seren. Un vice un grege de parve aves marin velocemente
volava preter me verso west. Le rapide battimento de lor alas e lor
critos musical me allegrava. Io divina que le specie era anate
crecca, ma io es un van zoologista. Ora quando nos homines ha
devenite aves, nos vermente debe apprender a recognoscer nostre
cognatos per le viso.

Le vento sub me batteva le vaste campania del nubes. Un vice un
large vortice era formate intra illo, un gurgite de vapor de aqua, e
ibi, como a transverso de un infundibulo, io discerneva le mundo
distante. Un grande biplano blanc passava a un vaste profundo sub
me. Io conjecturava que illo era le volo matinal de Royal Mail inter
Bristol e London. Subinde albe velas tornava a in le foramine e
itero le grande solitude deveniva integre.

Tosto post 10 horas io toccava le bordo inferior del alte strato de
nubes. Illo consisteva de un vapor delicate e transparente que
veniva rapidemente ab le west. Le vento habeva accrescite tote le
tempore e il ora faceva un brisa fresc a vinti-quatro nodos secundo
mi contator. Jam il faceva multe frigor, ben que mi altimetro solo
indicava 2.700 metros. Le motor travaliava bellemente, e nos
susurrava continuemente in alto. Le cortina de nubes era plus spisse
que io habeva expectate, ma finalmente illo se rarefaceva a un
nebula auree ante me. Subito io hastava ex illo e ibi incontrava un
clar celo e un sol brillante super mi capite -- a alto toto in blau
e auree; a basso toto in argento coruscante, un rutilante campania
extensive tanto distante como io poteva vider. Il era 10.15 horas e
le agulia del altimetro indicava 3.840 metros. Ascendente io lassava
mi aures concentrar al susurration profunde del motor, quando mi
oculos scrutinava le horologio, le contator de carburante e le pumpa
del lubricator. Insurprendente que on dice que aviatores es un gente
sin pavor. Quando nos debe scrutinar tote ille functiones, nos manca
de tempore a inquietar nos pro nos mesme. In iste momento io
comprendeva que le compasso deveni infidel super un certe altitude;
a 4.500 metros le agulia magnetic del mie indicava verso est-sud-
est. In loco io calculava mi ver direction ab le sol e le vento.

Io habeva spera