Sunt enim hic velut quaedam Dei magnalia quae spargi
expedit humano generi, et in omnium linguis exaudiri: id pro mea facultate
curavi, ut si non sensa tanti authoris ornate, at perspicue et fide
traderem, imo nec ab ipsa dictione et phrasi (quantum Latini idiomatis
ratio permittit) vel minimum recederem. Sacri enim codicis religiosum esse
decet interpretem: et certe proxime ab illo sacro et adorando codice, (qui
in has comparationes non cadit,) spera non me audacem futurum, si dixero
nullum inter caeteros mortalium, vel autore vel argumento illustriorem, vel
in quo viva magis pietas et eximie Christiana spiratur.

Habet vero sanctitas regia nescio quid ex fortunae suae majestate sublimius
quiddain et augustius, et quae imperium magis obtinet in mentes hominum, et
reverentia majore accipitur: quare et his maxime instrumentis usus est
Deus, qui illam partem sacrae paginae ad solennem Dei cultum pertinentem,
psalmos scilicet, et hymnos: caeteraque ejusmodi perpetuis ecclesiae usibus
inservitura, transmitterent hominibus, et auctoritatem quandam
conciliarent. Quid quod libentius etiam arripiunt homines sic objectam et
traditam pietatem. Quod et libro huic evenit, et erit magis eventurum, quo
jam multo diffusior plures sui capaces invenerit.

Magnum erat profecto sic meditari, sic scribere; multo majus sic vivere,
sic mori: ut sit haec pene nimia dictu pietas exemplo illius superata. Scit
haec illa orbis pars miserrima jam et contaminatissima. Utinam hanc
maturius intellexissent virtutem, quam jam sero laudant, et admirantur
amissam, nec illa opus fuisset dira fornace, qua tam eximia regis pietas
exploraretur, ex qua nos tantum miseri facti sumus, ille omnium
felicissimus; cujus illa pars vitae novissima et aerumnosissima et supremus
dies, (in quo hominibus, et angelis spectaculum factus stetit animo
excelso et interrito, summum fidei, constantiae, patientiae exemplar,
superior malis suis, et tota simul conjesta inferni malitia) omnes omnium
triumphos et quicquid est humanae gloriae, susuperavit. Nihil egistis O
quot estis, hominum! (sed nolo libro sanctissimo quicquam tetrius praefari,
nec qaos ille inter preces nominat, maledicere) nihil, inquam, egistis hoc
parricidio, nisi quod famam illius et immortalitatem cum aeterno vestro
probro et scelere conjunxistis. Nemo unquam ab orbe condito tot veris
omnium lacrymis, tot sinceris laudibus celebratus est. Nulli unquam
principum in secundis agenti illos fictos plausus vel metu