irca Sacra. Ed. 3'e Hagae
Com. Adr, Vlacq 1652. C. 1. n deg. 2.

[119] Verantwoording v. d. Wettelicke Regiering van Hollant ende West
Vrieslant. Parijs. Cap. 2. blz. 24.

Atque adeo religimis qouque publicae status nunquam non a regis ac
Synedrii arbitrio pependit. l. 1. c. 4. Sec. 6. n deg. 4.

[120] Verantw. c. 2. blz. 28.

[121] Verantw. blz. 59. c. 6.

[122] Verantwoordingh ibid.

[123] De Imper. Summ. Potestatum. c. 1. no. 2.

[124] Universitate materiae respondit finis quoque universitas o. c. c.
1. no. 4.

[125] De Imperio Summarum Potestatum. c. 1. no. 4. Ook de verdere
citaten in den text zijn uit dit werk.

[126] Musculo, Bucero, Ivello, Witakkero, Reinoldo, Brittanarum rege,
Episcopo Eliensi, Bochello, Tokero, Causabono, Paraco, consentinunt hi
qui Politica tractarunt ... Melchior Goldastus, etc.

[127] Nam quamquam pro poena quibusdam injungi opera quaedam solent ea
tamen opera spectantur tantum qua molesta sunt, atque ideo ad passiones
sunt referenda. l. 2. c. 20. Sec. 1. no. 1.

[128] Dictat ... ratio maleficium posse puniri, non autem quis punire
debeat, nisi quod satis indicat natura conventissimmum esse ut fiat ab
eo qui superior est: non tamen ut omnino hoc demonstret esse necessarium
nisi vox superioris eo sumatur sensu, ut is qui male egit eo ipso se
quovis alio inferiorem censeatur fecisse et quasi ex hominum censu
detruxisse in censum bestiarum quae homini subjacent. l. 2. c. 20. Sec. 3.
no. 1.

[129] Est enim ira ut in bestiis ita in homine ... qui appetitus adeo
per se caret ratione, ut saepe feratur in ea, quae non laeserunt, ut in
foetus ferae quae laesit; aut in sensu carentia ut in lapidem quo ictus
est canis. At talis appetitus in se spectatus non convenit parti
rationali, cujus est imperare affectibus; ac proinde nec juri naturae
quia id est dictatum naturae rationali ac sociali qua talis est Sec. 5.

[130] De talibus Seneca loquitur, cum ait, interdum, ut pereant
interesse pereuntium. l. 2 c. 20 Sec. 7 no 3.

[131] Cfr. l. 1 c. 3 Sec. 2 no 2 quanquam enim judicia publica non a
natura, sed a facto sunt humano ... enz.

[132] Sed cum facti inquisitio saepe magnam diligentiam et poenae
aestimatio multo prudentiae et aequitatis desideret ne dum quis nimium
de se praesumeret, aliis non credentibus, rixac orirentur, eo placuit
hominum justis commutationibus eis deligere quos optimos ac
prudentissimos putarent aut forte sperarent. Sec. 9 no 4.

[133] Sunt enim