n nagrau a galar Hindoo gallwn ddarllain
Na sengaist ti India heb gwmni dy IOR.

O Gor Trichinopoly, cadw di'n ddiogel
Weddillion y Sant i fwynhau melus hun,
Pan ferwo y weilgi ar lan Coromandel,
Gofynnir adfeilion ei babell bob un;--
Ond tawed ein pruddgerdd am bennill melusach,
A ganodd ein Heber ar dannau siriolach,
Yn arwyl y Bardd a pha odlau cymhwysach
Dilynir ei elor na'i odlau ei hun?

"Diangaist i'r bedd--ni alarwn am danad,
Er mai trigfa galar a niwl ydyw'r bedd;
Agorwyd ei ddorau o'r blaen gan dy Geidwad,
A'i gariad gwna'r ddunos yn ddiwrnod o hedd.
Diangaist i'r bedd--ac ni welwn di mwyach
Yn dringo rhiw bywyd trwy ludded a phoen:
Ond breichiau rhad ras a'th gofleidiant ti bellach,
Daeth gobaith i'r euog pan drengodd yr Oen.

"Diangaist i'r bedd--ac wrth adael marwoldeb
Rhwng hyder ac ofn, os unwaith petrusaist,
Dy lygaid agorwyd yn nydd tragwyddoldeb,
Ac angel a ganodd yr Anthem a glywaist.
Diangaist i'r bedd--byddai'n bechod galaru,
At Dduw y diangaist--y Duw a dy roes:
Efe a'th gymerodd--Efe wna'th adferu
Digolyn yw angau trwy angau y groes."

* * * * *

Cyfieithiad yw'r ddau bennill olaf o emyn Heber ei hun,--

"Thou art gone to the grave, but we will not deplore thee,
Though sadness and sorrow encompass the tomb."

SEREN BETHLEHEM.

(Cyfieithiad o Saesoneg H. K. White.)

Pan bo ser anhraethol nifer
Yn britho tywyll lenni'r nen,
At _un_ yn unig drwy'r eangder
Y tal i'r euog godi ei ben;
Clywch! Hosanna'n felus ddwndwr
Red i Dduw o em i em,
Ond _un_ sy'n datgan y Gwaredwr,
Honno yw Seren Bethlehem.

Unwaith hwyliais ar y cefnfor
A'r 'storm yn gerth, a'r nos yn ddu,
Minnau heb na llyw, nac angor,
Na gwawr, na gobaith o un tu,
Nerth a dyfais wedi gorffen,
Dim ond soddi yn fy nhrem,
Ar fy ing y cododd seren,
Seren nefol Bethlehem.

Bu'n llusern a thywysydd imi,
Lladdodd ofn y dyfrllyd fedd,
Ac o erchyll safn y weilgi
Dug fi i borthladd dwyfol hedd;--
Mae'n awr yn deg, a minnau'n canu,
F'achub o'r ystorom lem,
A chanaf pan bo'r byd yn ffaglu
Seren! Seren! Bethlehem!

AT MANOR DEIFI.

TO E. WHITLEY, ESQ., BRONCOED.

_Cardigan, March 30th, 1835_.

MY EVER DEAR SIR,

Old recollections--and recollections dearer for being old--make Broncoed
and the name of Whitley much dearer to my memory and heart than other
names and places. My own former humble home is now another's,--I know it
no more; and