et ordo susdeque vertitur, et omnimode perturbatur. Neque ut
vetus ipsorum mos erat, id praestare tantum nituntur libris magno
apparatu scientiae elaboratis, sed et parvis, qui minimi veneunt
libellis, et per publicas, atque ad hoc confectas ephemerides, ut
non litteratis modo et scientibus virus illud insinuent, sed
rudioris ejusque et infimi populi fidem, simplicitatemque
corrumpant.

Qui autem super gregem Christi vigilias agunt legitimi Pastores, ut
hanc perniciem a populis sibi commissis avertant ad Sacram Indicis
Congregationem quoscumque ex iis libris de more deferunt zelo
adlaborantes, ut Romanae Sedis habito judicio, et proscriptione a
vetita lectione talium librorum fideles deterreant. Neque iis
difficilem se praebuit, et praebet S. Congregatio, quae quotidianam
operam studiumque impendit, ut officio sibi a Romanis Pontificibus
demandato satisfaciat. Quia tamen ex toto Christiano Orbe
increbrescentibus denuntiationibus praegravatur, non id praestare
perpetuo valet, ut promptum et expeditum super quavis causa ferat
judicium: ex quo fit, ut aliquando serotina nimis sit provisio, et
inefficax remedium, cum jam ex lectione istorum librorum enormia
damna processere.

Ad hoc incommodum avertendum non semel Romani Pontifices
prospexerunt, et ut aliarum aetatum exempla taceamus, aevo nostro
per S. M. Leonem XII. Mandatum editum est, sub die 26 Martii 1825,
ad calcem Regularum Indicis insertum, et hisce litteris adjunctum,
vi cujus Ordinariis locorum praecipitur, ut libros omnes noxios in
sua dioecesi editos, vel diffusos, propria auctoritate proscribere,
et e manibus fidelium avellere studeant.

Cum autem hujus Apostolici Mandati provida constitutio praesentibus
fidelium necessitatibus, et tuendae doctrinae morumque incolumitati
optime respondeat, Sanctissimo Domino Nostro Pio Papae IX. placuit
ejus memoriam esse recolendam, tenorem iterum vulgandum et ab
Ordinariis locorum observantiam exigendam, quod excitatoriis hisce
nostris litteris, nomine et auctoritate Apostolicae Sedis sollicite
praestamus. Queis si debita obedientia respondeat (sicuti pro certo
habemus), gravissima mala removentur in iis praesertim dioecesibus,
in quibus promptae coercitionis urgeat necessitas. Ne vero quis
praetextu defectus jurisdictionis, aut alio quaesito col