elt;
Nor'd schtart ich ewe ab un geh,
Wie owe schun gemeldt.
Wie nacher dass ich kumm zum Ziel,
Wie schtarker will ich geh,
For eppes in mei'm Herz werd letz
Un dhut m'r kreislich weh.
Der letschte Hiwel schpring ich nuf;
Un ep ich drowe bin,
Schtreck ich mich uf so hoch ich kann
Un guk mit Luschte hin;
Ich seh's alt Schtee'haus dorch die Beem,
Un wott ich war schunm drin.
* * * * *
Wie gleich ich selle Babble Beem,
Sie schtehn wie Brieder dar;
Un uf'm Gippel--g'wiss ich leb!
Hockt alleweil 'n Schtaar!
'S Gippel biegt sich--guk, wie's gaunscht--
'R hebt sich awer fescht;
Ich seh sei' rothe Fliegle plehn,
Wann er sei' Feddere wescht;
Will wette, dass sei' Fraale hot
Uf sellem Baam 'n Nescht!
* * * * *
Guk! werklich, ich bin schier am Haus!--
Wie schnell geht doch die Zeit!
Wann m'r so in Gedanke geht.
So wees m'r net wie weit.
Dort is d'r Schhap, die Walschkornkrip,
Die Seiderpress dort draus;
Dort is die Scheier, un dort die Schpring--
Frisch quellt des Wasser raus;
Un guk! die sehm alt Klapbord-Fens,
Un's Dheerle vor'm Haus.
* * * * *
Zwee Blatz sin do uf dare Bortsch,
Die halt ich hoch in Acht,
Bis meines Lebens Sonn versinkt
In schtiller Dodtes-Nacht!
Wo ich vum alte Vaterhaus
'S erscht mol bin gange fort.
Schtand mei' Mammi weinend da,
An sellem Rigel dort:
Un nix is mir so heilig nau
Als grade seller Ort.
* * * * *
Was macht's dass ich so dort hi' guk,
An sell End vun der Bank!
Weescht du's? Mei' Herz is noch net dodt,
Ich wees es, Got sei Dank!
Wie manchmal sass mai Dady dort,
Am Summer-Nochmiddag,
Die Hande uf der Schoos gekreizt,
Sei Schtock bei Seite lag.
Was hot er dort im Schtille g'denkt?
Wer mecht es wisse--sag?
HOME-SICK NESS.
I know not what the reason is:
Where'er I dwell or roam,
I make a pilgrimage each year,
To my old childhood home.
Have nothing there to give or get--
No legacy, no gold--
Yet by some home-attracting power
I'm evermore controlled;
This is the way the homesick do,
I often have been told.
|