e over all the Churches of the _Western Empire_.

_Impp. Theodosius & Valentinianus AA. Aetio
Viro illustri, Comiti & Magistro utriusque
militiae & Patricio._

_Certum est & nobis & imperio nostro unicum esse praesidium in supernae
Divinitatis favore, ad quem promerendum praecipue Christiana fides &
veneranda nobis religio suffragatur. Cum igitur Sedis Apostolicae Primatum
sancti Petri meritum, qui princeps est Episcopalis coronae & Romanae dignitas
civitatis, sacrae etiam Synodi firmavit auctoritas: ne quid praeter
auctoritatem Sedis istius illicitum praesumptio attemperare nitatur: tunc
enim demum Ecclesiarum pax ubique servabitur, si Rectorem suum agnoscat
Universitas. Haec cum hactenus inviolabiliter suerint custodita, Hilarius
Arelatensis, sicut venerabilis viri Leonis Romani Papae fideli relatione
comperimus, contumaci ausu illicita quaedam praesumenda tentavit, & ideo
Transalpinas Ecclesias abominabilis tumultus invasit, quod recens maxime
testatur exemplum. Hilarius enim qui Episcopus Arelatensis vocatur,
Ecclesiae Romanae urbis inconsulto Pontifice indebitas sibi ordinationes
Episcoporum sola temeritate usurpans invasit. Nam alios incompetenter
removit; indecenter alios, invitis & repugnantibus civibus, ordinavit. Qui
quidem, quoniam non facile ab his qui non elegerant, recipiebantur, manum
sibi contrahebat armatam, & claustra murorum in hostilem morem vel
obsidione cingebat, vel aggressione reserabat, & ad sedem quietis pacem
praedicaturus per bella ducebat: His talibus contra Imperii majestatem, &
contra reverentiam Apostolicae Sedis admissis, per ordinem religiosi viri
Urbis Papae cognitione discussis, certa in eum, ex his quos male
ordinaverat, lata sententia est. Erat quidem ipsa sententia per Gallias
etiam sine Imperiali Sanctione valitura: quid enim Pontificis auctoritate
non liceret? Sed nostram quoque praeceptionem haec ratio provocavit. Nec
ulterius vel Hilario, quem adhuc Episcopum nuncupare sola mansueta Praesulis
permittit humanitas, nec cuiquam alteri ecclesiasticis rebus arma miscere,
aut praeceptis Romani Antistitis liceat obviare: ausibus enim talibus fides
& reverentia nostri violatur Imperii. Nec hoc solum, quod est maximi
criminis, submovemus: verum ne levis saltem inter Ecclesias turba nascatur,
vel in aliquo minui religionis disciplina videatur, hoc perenni sanctione
discernimus; nequid tam Episcopis Gallicanis quam aliarum Provinciarum
contra consuetudinem veterem liceat, sine viri venera