ot dorp, bevolkt met een duizendtal
inwoners. In ons kamp aangekomen, genoten we van de verrassing, daar
zakken met gerst en meel te vinden; we waren nu weer in een land
van overvloed.
Ik ben getroffen geworden door de overeenkomst, die er bestaat tusschen
Seistan en Egypte aan den eenen kant, en Sarhad en Palestina aan
den anderen. Seistan is even afhankelijk van de rivier de Helmand
of Hilmend als Egypte van den Nijl, en de beide districten zijn de
korenschuren voor de omringende gebieden. Eveneens maakt de droogte
juist als in Palestina het land in Sarhad onbewoonbaar; de kudden
schapen en geiten sterven door gebrek aan voedsel. Als ik in Sarhad
onderzoek deed naar een stam, die er vroeger had gewoond, luidde
onveranderlijk het antwoord, dat hij naar Seistan was gegaan.
Zooals Abraham en Jacob genoodzaakt waren naar Egypte te gaan, om
het bestaan van hun gezinnen te verzekeren, zoo vereenigen de nomaden
zich in Seistan en in de buurt. Om de vergelijking te voltooien nog
dit, dat, zooals de reiziger in Egypte door de arabische woestijn
trok met het oog gericht op de Middellandsche Zee, zoo sleepen zich
de herders, die van hongersnood te lijden hebben, met moeite door de
woestijn naar Seistan en zien daar de breede Helmand en de moerassen,
het vochtige land, dat herders en kudden van den dood zal redden.
Ons eerste bezoek aan het meer vertoonde ons een groote uitgestrektheid
water, volkomen open en bedekt met myriaden wilde vogels. Als ze
opvlogen maakte dat hetzelfde geluid als de zee kan maken, als de
golven breken op de kust. Zij waren buiten het bereik van onze geweren,
en wij hadden geen boot om erbij te komen.
In het kamp teruggekeerd, vonden wij er een ambtenaar, dien
de gouverneur gezonden had, om ons naar zijn residentie te
geleiden. Gedurende den tocht naar Nasratabad vielen velen onzer
kameelen met hun lasten neer, soms in de irrigatie-kanalen. Er is
geen treuriger aanblik, dan zoo'n arm schip der woestijn in het water
te zien.
Op zes kilometer afstands van Nasratabad voegde zich de gouverneur,
Mir Masoem Khan, bij ons. Maar na enkele begroetingen en wat muziek
ter eere van den avond, die aan den Ramadan voorafgaat, liet men ons
in ons kamp met rust.
Het fort van Nasratabad, vroeger Nasirabad, is gebouwd door den emir
van Kain, nu zoowat dertig jaar geleden, in den tijd toen Perzie zich
in Seistan vestigde, in de onmiddellijke nabijheid van Husseinabad,
een belangrijk dorp van twintig duizend z
|