kaj foriris.

LA RAKONTO PRI LA MALBONKONDUTA KNABETO

Foje estis malbonkonduta knabeto nomigxanta Jacxjo--tamen, se vi
bonvolas tion konstati, okazas ke malbonkondutaj knabetoj preskaux cxiam
nomigxas Jacxjo en viaj dimancxlernejaj instrulibroj. Strange estis,
tamen vere, ke cxi tiu knabeto nomigxis Jacxjo.

Ankaux li ne havis malsanan patrinon--malsanan patrinon kiu estis pia
kaj suferis pro ftizo kaj gxojus kusxigxi en la tombo kaj ripozadi
se sxi ne sentis fortan amon al sia knabo kaj anksiecon ke la mondo
farigxu kruela kaj malamikema pri li post sxia forpaso. Plejparte la
malbonkondutaj knaboj de la dimancxlernejaj instrulibroj nomigxas Jakobo
kaj havas malsanajn patrinojn kiuj lernigas al ili kiel diri, "Nun mi
min kusxigas," ktp., kaj dormigas ilin kantante kun dolcxaj plendaj
vocxoj kaj tiam kise deziras al ili bonan nokton kaj surgenuigxas apud
la lito kaj ekploras. Sed pri tiu ulo estis malsame. Li nomigxis Jacxjo
kaj lia patrino estis tute bonsana--suferis pro nenia ftizo nek alia
ajn malsano. Sxi estis pli dika ol maldika, ne estis pia. Krome, sxi
sentis nenian anksiecon pri Jacxjo. Sxi diris ke se li rompigus al si
la kolon, la perdo ne estus granda. Sxi cxiam deziris bonan nokton
al Jacxjo pugfrape, neniam kise. Tute male, kiam sxi estis preta lin
postlasi, sxi tordis al li la orelojn.

Foje tiu malbonkonduta knabeto sxtelprenis la sxlosilon de la
mangxosxranko kaj eniris tien sxtelpasxe kaj provizis sin per marmelado
kaj plenigis la ujon je gudro por ke la patrino neniam prikonsciu la
diferencon. Sed subite horora sento ne invadis lin kaj nenio sxajnis
flustri al li, "Cxu estas juste malobei mian patrinon? Cxu fari tion
ne estas peko? Kien foriras malbonkondutaj knabetoj kiuj elmangxas la
marmeladon de sia bona afabla patrino?" kaj tiam li ne surgenuigxis tute
sole, promesante neniam plu malbonkonduti kaj starigxis kun malpeza
felicxa koro kaj iris konfesi cxion al sia patrino kaj petis ke sxi
lin pardonu kaj ricevis sxian benon dum plenigis sxiajn okulojn larmoj
de fiereco kaj dankemo. Ne. Tiel la afero evoluas cxe cxiuj ceteraj
malbonkondutaj knaboj en libroj. Sed tute alimaniere gxi evoluis cxe tiu
Jacxjo, malgraux ties strango. Li mangxis la marmeladon kaj taksis gxin
cxefranga en sia peka kruda maniero; kaj li enigis la gudron kaj taksis
ankaux tion cxefranga kaj ridis kaj rimarkis "ke la oldulino ekhenos"
kiam sxi ekscios tion kaj kiam sxi eksciis efektive tion, li malko