sage expressing corresponding
sentiments, excited by objects of a similar nature, that I cannot
forbear to transcribe it.

'Siquod vero Natura nobis dedit spectaculum, in hac tellure, vere
gratum, et philosopho dignum, id semel mihi contigisse arbitror; cum ex
celsissima rupe speculabundus ad oram maris Mediterranei, hinc aequor
caeruleum, illinc tractus Alpinos prospexi; nihil quidem magis dispar
aut dissimile, nec in suo genere, magis egregium et singulare. Hoc
theatrum ego facile praetulerim Romanis cunctis, Graecisve; atque id
quod natura hic spectandum exhibet, scenicis ludis omnibus, aut
amphitheatri certamiuibus. Nihil hic elegans aut venustum, sed ingens et
magnificum, et quod placet magnitudine sua et quadam specie
immensitatis. Hinc intuebar maris aequabilem superficiem, usque et usque
diffusam, quantum maximum oculorum acies ferri potuit; illinc
disruptissimam terrae faciem, et vastas moles varie elevatas aut
depressas, erectas, propendentes, reclinatas, coacervatas, omni situ
inaequali et turbido. Placuit, ex hac parte, Naturae unitas et
simplicitas, et inexhausta quaedam planities; ex altera, multiformis
confusio magnorum corporum, et insanae rerum strages: quas cum intuebar,
non urbis alicujus aut oppidi, sed confracti mundi rudera, ante oculos
habere mihi visus sum.

'In singulis fere montibus erat aliquid insolens et mirabile, sed prae
caeteris mihi placebat illa, qua sedebam, rupes; erat maxima et
altissima, et qua terram respiciebat, molliori ascensu altitudinem suam
dissimulabat: qua vero mare, horrendum praeceps, et quasi ad
perpendiculum facta, instar parietis. Praeterea facies illa marina adeo
erat laevis ac uniformis (quod in rupibus aliquando observare licet) ac
si scissa fuisset a summo ad imum, in illo plano; vel terrae motu
aliquo, aut fulmine, divulsa.

'Ima pars rupis erat cava, recessusque habuit, et saxeos specus, euntes
in vacuum montem; sive natura pridem factos, sive exesos mari, et
undarum crebris ictibus: In hos enim cum impetu ruebant et fragore,
aestuantis maris fluctus; quos iterum spumantes reddidit antrum, et
quasi ab imo ventre evomuit.

'Dextrum latus montis erat praeruptum, aspero saxo et nuda caute;
sinistrum non adeo neglexerat Natura, arboribus utpote ornatum: et prope
pedem montis rivus limpidae aquae prorupit; qui cum vicinam vallem
irrigaverat, lento motu serpens, et per varios maeandros, quasi ad
protrahendam vitam, in magno mari absorptus subito periit. Denique in