eneden!
O jongeling, wat is uw roem?
Uw jeugd gelykt de teere bloem.
Een killen mist komt opgevaeren,
En drukt de purperroode blaeren
Der bloem, die frisch ontlooken staet:
En zy verslenst, valt neer, vergaet.
Zoo viel voor Bral den bloey van 't leeven!
Doch 't dierbaerste is hem bygebleeven,
De Deugd, zyn liefste hertsvriendin.
Met haer trad hy den hemel in.

Twee jaar daarna wierden de zelfste rijmreken, op weinige woorden na,
toegepast op een ander, aldus:

"Bid voor de ziel van d'Heer _Petrus Raymondus Lefevere_, gebooren te
Rousselaere den 6 Mey, en aldaer overleden den 25 Maerte 1835.

O ydelheyd der ydelheden!
Hoe broos is alles hier beneden!
O jongeling, wat is uw roem?
Uw jeugd gelykt de teere bloem.
Een killen mist koomt opgevaeren,
En drukt de purperroode blaeren
Der bloem, die frisch ontloken staet;
En zy verslenst, valt neer, vergaet.
Zoo viel Lefevers bloey van 't leeven!
Maer 't dierbaerste is hem bygebleeven,
De Deugd, zyn liefste hertsvriendin,
Met haer treed hy den hemel in."

Het volgende is waarschijnelijk van de zelfste hand:

Gedagtenis van den deugdzaemen jongeling _Henricus Josephus Van Hecke_,
leerling der grammatica in het Kleyn Seminarie te Rousselaere,
overleeden te Beveren, zyne geboorte-plaets, in den ouderdom van 21
jaeren.

O jongheyd, die dit leest, denk toch een wyl op hem,
Die t' saem met ons de vrugt der schoone lett'ren plukte,
De wysheyd leerde door de zelve vaderstem,
Maer wien de dood te vroeg aen onze school ontrukte.
Van iedereen geliefd, in 't midden zyner jeugd,
Viel hij als eene bloem gescheurd van haeren stengel.
Doch neen! hy was reeds rijp; en zagtjens trok Gods engel
Hem van deeze aerde, en bragt hem in des hemels vreugd.

Nog een leerling van 't kleen Seminarie te Rousselaere maakte, twee jaar
later, liggende op zijn sterfbedde, zijn eigen zielgedichtje. 't Was
Desire de broeder van zaliger den eerweerden Heer De Corte; hij stierf
tot Sint-Lievens Hautem, zijn geboortedorp, op den 21 Januarij 1837, oud
21 jaar. Zijn doodprentje luidt aldus:

"'t Ellendig vleesch alleen kan sterven:
De ziel schiep God voor de eeuwigheyd;
Voor haer heeft hy dit goed bereyd,
Dit hemelsch goed, dat haer de dood doet erven.
Zeg dan, o dood, waer is uw strael?
Waer is, o dood, uw zegeprael,
Daer gy my doet een eeuwig goed verwerven?"

Het gebruik van doodsantjes te laten drukken, van ze uit te deelen binst
het t