clay
himself, that great assertor of the power and sacredness of kings, is
forced to confess, That it is lawful for the people, in some cases, to
resist their king; and that too in a chapter, wherein he pretends to
shew, that the divine law shuts up the people from all manner of
rebellion. Whereby it is evident, even by his own doctrine, that, since
they may in some cases resist, all resisting of princes is not
rebellion. His words are these. Quod siquis dicat, Ergone populus
tyrannicae crudelitati & furori jugulum semper praebebit? Ergone
multitude civitates suas fame, ferro, & flamma vastari, seque, conjuges,
& liberos fortunae ludibrio & tyranni libidini exponi, inque omnia vitae
pericula omnesque miserias & molestias a rege deduci patientur? Num
illis quod omni animantium generi est a natura tributum, denegari debet,
ut sc. vim vi repellant, seseq; ab injuria, tueantur? Huic breviter
responsum sit, Populo universo negari defensionem, quae juris naturalis
est, neque ultionem quae praeter naturam est adversus regem concedi
debere. Quapropter si rex non in singulares tantum personas aliquot
privatum odium exerceat, sed corpus etiam reipublicae, cujus ipse caput
est, i.e. totum populum, vel insignem aliquam ejus partem immani &
intoleranda saevitia seu tyrannide divexet; populo, quidem hoc casu
resistendi ac tuendi se ab injuria potestas competit, sed tuendi se
tantum, non enim in principem invadendi: & restituendae injuriae
illatae, non recedendi a debita reverentia propter acceptam injuriam.
Praesentem denique impetum propulsandi non vim praeteritam ulciscenti
jus habet. Horum enim alterum a natura est, ut vitam scilicet corpusque
tueamur. Alterum vero contra naturam, ut inferior de superiori
supplicium sumat. Quod itaque populus malum, antequam factum sit,
impedire potest, ne fiat, id postquam factum est, in regem authorem
sceleris vindicare non potest: populus igitur hoc amplius quam privatus
quispiam habet: quod huic, vel ipsis adversariis judicibus, excepto
Buchanano, nullum nisi in patientia remedium superest. Cum ille si
intolerabilis tyrannus est (modicum enim ferre omnino debet) resistere
cum reverentia possit, Barclay contra Monarchom. 1. iii. c. 8.
In English thus:
Sect. 233. But if any one should ask, Must the people then always lay
themselves open to the cruelty and rage of tyranny? Must they see their
cities pillaged, and laid in ashes, their wives and children exposed to
the tyrant's lust and fury, a
|